|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Herb Geller overtreft eenieder in Bud's Night Trio Rein de Graaff + Bud Shank, Herb Geller, Toon Roos & Niels Tausk, zaterdag 10 februari 2007, Vredenburg, Utrecht Twee beroemdheden had de onvolprezen jazzinitiator en pianist Rein de Graaff naar Nederland gehaald om de jazzmuziek van de vroegere West Coast eigentijds te doen herleven: de 80-jarige Bud Shank en de twee jaar jongere Herb Geller. Beiden op altsax. Na de pauze werd de formatie uitgebreid met tenorist Toon Roos en Niels Tausk op trompet en bugel. Geller speelde toen helaas slechts mee in het laatste nummer. Voor de pauze echter werd er door de twee oude altisten een programma van standards gespeeld, onder andere 'You Go To My Head', 'The Touch Of Your Lips' en 'Softly As In The Morning Sunrise'. Het merendeel van de nummers werd in uptempo gespeeld. Het was duidelijk merkbaar dat Bud Shank lipproblemen had (hij was die dag gevallen en zijn lip moest gehecht worden). Hij had moeite met zijn embouchure. Daardoor produceerde hij een nogal dun geluid. Ook had hij enigszins last van ademtekort. Jammer, want in goede doen is Shank een meer dan voortreffelijk altist met een volle warme toon. Gelukkig was er nog een andere grootmeester, Herb Geller. Evenals Shank, heeft hij zijn sporen reeds verdiend in vijftiger jaren, toen de West Coast jazz op z'n hoogtepunt was. Hij speelde toen onder meer in het orkest van Billy May en met Shorty Rogers, Chet Baker, Maynard Ferguson en André Previn. In de zestiger jaren vestigde hij zich in Duitsland en speelde in de Big Band van Radio Berlijn. Met een prachtig vol geluid en sprankelende rapsodische moderne improvisaties - denk aan Benny Carter, maar dan meer speedy en moderner – vertolkte hij met meesterschap het American Songbook. Mede dankzij de als vanouds zeer competente begeleiding van Rein de Graaff en zijn trio (bassist Marius Beets en drummer Eric Ineke) was het optreden van de eminente Geller het hoogtepunt van het concert. Na de pauze werd een programma van gearrangeerde stukken, overwegend West Coast jazz, gespeeld door het trio met Shank, Toon Roos en Niels Tausk. Ook de composities waren van West Coast-coryfeeën als Gerry Mulligan, Zoot Sims, Frank Rosolino en Shank zelf. Dat betekent dus keurige en fraai klinkende swingende muziek, waarbij vooral de solo's voor spannende en verrassende momenten kunnen (en eigenlijk moeten) zorgen. Toon Roos was degene die wat dat betreft daaraan voldeed. Hij blies interessante, aparte en fraaie lijnen en vermeed voor de hand liggende clichés. Jammer dat zijn geluid enigszins nasaal klonk. Tausks spel was competent, zeker op bugel, maar ook wel een beetje braaf. Zijn technische mogelijkheden zijn zeker niet beperkt en als hij bewonderaar van Tom Harrell is (dat zegt hij op zijn website), raad ik hem aan diens intensiteit over te nemen. In ieder geval was het goed te zien dat de oude West Coasters het spelen nog steeds niet verleerd zijn en - sterker nog - harder swingen dan ooit. Klik hier voor Maarten Jan Rieders fotoverslag van dit concert. (Jacques Los, 22.2.07) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
