|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Nog volop speelplezier bij Toots Toots Thielemans Kwartet, vrijdag 25 januari 2008, Marekerk, Leiden Het concert, dat Toots Thielemans geeft in het kader van de Leidse Jazzweek, is uitverkocht: de kerk zit bomvol. Het concert begint licht en vrolijk. Toch is dit niet het enige geluid dat Thielemans laat horen; hij is in staat het ene moment diep te ontroeren en het volgende moment te verrassen met een humoristische noot. Dit gebeurt bijvoorbeeld tijdens de Disney-soundtrack 'Someday My Prince Will Come'. Verschillende stellen in de zaal omarmen elkaar bij het horen van Karel Boehlees gevoelige klanken op de piano, als daar opeens de vrolijke tonen van Sneeuwwitjes 'Hiho, Hiho' op de mondharmonica tussendoor klinken. Opvallend is de manier waarop Thielemans omgaat met zijn muzikanten. Hij moedigt ze aan en vraagt wat ze willen spelen. Boehlee stijgt tot grote hoogten in 'Midnight Cowboy' en 'Turks Fruit'. Ook drummer Dré Pallemaerts heeft tijdens het concert meerdere muzikale hoogtepunten. Zijn ritmes zijn over het algemeen licht en ondersteunend – hij is één met zijn instrument -, maar de vonken spatten ervan af in zijn solo in 'One Note Samba'. In 'Bluesette' heeft Pallemaerts eveneens een grote rol, als hij met Thielemans verwikkeld raakt in een geïmproviseerd eindspel. Nadat Pallemaerts de eindslag heeft gegeven, zet Thielemans opnieuw in, en als die het nummer op zijn beurt afrondt, is het de drummer die speels het ritme voortzet. Toewijding, vakmanschap en afstemming zijn kwaliteiten waarover deze drummer beslist beschikt. Dat laatste kan helaas niet worden gezegd van de met veel lof aangekondigde bassist Clemens van der Feen. Weliswaar speelt hij een mooie solo in 'Summertime' - precies tegen het ritme van de drums in - maar verder laat hij veel kansen liggen, maakt hij hier en daar een fout en klinkt zijn bas bij tijd en wijlen zelfs vals. Thielemans speelt precies hetzelfde als vijftig jaar geleden, hoewel hij zijn gitaar tegenwoordig thuis laat. Erg vernieuwend is zijn muziek dus niet. Toch is dit concert zeer de moeite waard. De liefde en humor in zijn optreden wijzen op een immens speelplezier en de muziek blijft verrassen; de mondharmonica blijkt aan Thielemans' mond een uiterst veelzijdig instrument. (Hann van Schendel, 26.2.08) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
