Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Geen overtuigend optreden voor volgestroomde concertzaal
Enrico Rava Quintet, woensdag 12 maart 2008, Bimhuis, Amsterdam

Het is natuurlijk niet zo verwonderlijk dat alle 225 zit- en 150 staanplaatsen in het Amsterdamse Bimhuis bezet waren voor het concert van het Enrico Rava Quintet, want het was diezelfde trompettist Enrico Rava die in 2004 van de Franse Académie du Jazz de European Musician Of The Year Award kreeg uitgereikt. Rava maakte eind jaren zestig internationaal naam, sterk beïnvloed door het trompetspel van Miles Davis. Met saxofonist Gato Barbieri bewoog hij zich richting avant-garde, later ook met rietblazer Steve Lacy en het Globe Unity Orchestra.

Rava heeft een lyrisch klinkende stijl ontwikkeld, waarin hij vrije jazz combineert met klassiek en pop. In zijn huidige band, waarmee hij diverse albums voor het ECM-label opnam, speelt hij met de jeugdige trombonist Gianluca Petrella, in 2007 winnaar van de Down Beat Critics Poll in de categorie 'Rising Star' en van de Paul Acket Award op het North Sea Festival in de categorie 'Artist Deserving Wider Recognition'. Verder maken ook pianist Andrea Pozza, contrabassist Rosario Bonaccorso en drummer Roberto Gatto deel uit van de groep.

Geopend werd met een lekker bebopthema, gevolgd door een in staccato opgebouwde solo van Pozza, op de achtergrond begeleid door trompet en trombone. Met jeugdige overmoed nam de jonge trombonist, heel hoekig en erg onsamenhangend spelend, zijn partij waar om hierna in het tweede deel van zijn solo gelukkig wat krachtiger en soepeler los te komen. In dit openingsnummer gaf bassist Bonaccorso al direct zijn visitekaartje af, door zijn solopartij schitterend vloeiend te spelen en hierbij unisono mee te neuriën. Het was net alsof Slam Stewart op het podium stond, waardoor klaterend applaus terecht zijn deel werd.

Acht stukken volgden, die qua speelstijl, tempo en klankkleur mooie afwisseling boden. De ene keer met een verstild klinkende opbouw, dan weer met een avant-gardistisch vraag- en antwoordspel. En in het nummer 'Travelin’ Light' weer met de solo spelende bassist die dit keer uitermate bluesy en swingend overkwam, zichzelf alleen met een ritmisch tikkende voet begeleidend.

Maar Enrico Rava en zijn jeugdige trombonecollega Gianluca Petrella maakten hun faam in dit concert helaas niet waar. Voor Rava leek dit begrijpelijk, want hij had waarschijnlijk problemen met zijn embouchure; herhaaldelijk moest hij zijn lippen met een zakdoek deppen. Petrella speelde zijn soli erg onsamenhangend en veel te sterk aangezet, waardoor hij meer ontregelde dan toevoegde.

Het 'achtergrondkoortje' dat beide blazers continu vormden tijdens de solo's van de overige kwintetleden, begon steeds komischer over te komen. Dit accent verstoorde behoorlijk en was daarnaast volkomen overbodig. Maar ook drummer Roberto Gatto speelde dit concert haast plichtmatig en beperkte zich tot kleurloos begeleiden, dit in tegenstelling tot de twee échte uitblinkers: Andrea Pozza en vooral Rosario Bonaccorso, die regelmatig de show stalen met hun aanstekelijke spel.

Meer horen?
Het concert van het Enrico Rava Quintet is in zijn geheel terug te luisteren op de website van jazz@vpro. Klik hier.

(Rolf Polak, 29.3.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.