Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Spannende Science Friction
Tim Berne & Science Friction, zaterdag 19 april, Bimhuis, Amsterdam

Altsaxofonist Tim Berne componeert, heeft een aantal working bands en speelt al lang samen met een aantal vaste muzikanten. Dat zijn vooral drummer Tom Rainey, keyboardist Craig Taborn en gitarist Marc Ducret. Met hen werkt hij in zijn band Science Friction. Deze band heeft haar roots in de New Yorkse scene en speelt voornamelijk composities van Berne gericht op hedendaagse jazz, met interessante melodielijnen en tamelijk gestructureerde vrije improvisatie.

Berne's composities hadden een zorgvuldige opbouw, maar waren qua klanksfeer en door de vele zijsprongen en tempo's nooit voorspelbaar. De band werkte regelmatig op gecontroleerde wijze (maar niet té) naar een kokende apotheose toe. Dan was het een woest pulserende harmonische massa waarin alle muzikanten een gelijk deel hadden. Er werd dan wel veel van blad gespeeld, maar men nam ook ruimte voor improvisatie. Dat veranderde soms de dynamiek op het podium, de muzikanten sloten dan heel geconcentreerd aan op elkaar.

De tamelijk bescheiden overkomende Berne was door zijn solo's in het hoge register, steeds herhaald in een loop, zeer expressief en dynamisch aanwezig. Fransman Ducret was kortgeleden ook op het Utrecht Jazzfest (met cellist Hank Roberts en drummer Jim Black). Hij werkte subliem samen, intens oplettend vulde hij prachtig aan en in. Ook hier weer. Ducret, supergeconcentreerd, hield Taborn en Berne haarscherp in de gaten. Omgekeerd manoeuvreerde Berne ook heel sensitief om Ducret heen als deze prominenter aanwezig was. Ducrets solos waren werkelijk uitzinnig.

Taborn is een tovenaar op de Fender. Hij legt op de juiste momenten de accenten en zet bezwerende lijnen uit. Taborn versterkte Ducret en vice versa. Ze werkten schitterend samen en lieten elkaar tegelijkertijd voldoende de ruimte. Hierdoor bleef de harmonische basis goed ruimtelijk en open. Taborn had een aantal geweldig sterke solo's. Hij liet zich stevig meedrijven op de pulserende ritmes van Rainey, die als altijd zeer gedreven was en in hechte samenwerking met de rest van de band. Steeds inventief, soepel en melodieus, bewoog de drummer moeiteloos tussen uitersten: van gevoelige effecten tot ongemeen strak en pulserend.

Het enthousiaste Bimhuis verleidde de band nog tot een toegift. Over het fenomeen toegift lopen de meningen uiteen en Tim Berne riep nog dat Science Friction "the world's worst encore band" was. Maar deze fluwelige encore was een heerlijke nightcap.

(Margretha van den Bergh, 9.5.08) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.