|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 De toekomst van de jazz Nationaal Big Band Concours, zaterdag 16 mei 2009, Meer Jazz Festival, Hoofddorp "In het verleden heb ik mijn hart wel eens vastgehouden wanneer ik over de toekomst van de jazzmuziek nadacht," zei jurylid Henk Meutgeert tijdens het orkestenconcours van het vijftiende Meer Jazz Festival. Die vrees heeft in de loop van de laatste jaren evenwel plaatsgemaakt voor vertrouwen. "Jazz zal nooit uitsterven. Het niveau neemt met het jaar toe." Dat was ook de indruk van de overige juryleden. Frits Landesbergen roemde het enthousiasme en de bevlogenheid van de door hem en Ruud Breuls beoordeelde orkesten. De Allotria Big Band had jurylid Loet van der Lee in de loop der jaren onder leiding van Herman Nijkamp zien groeien "van een lokaal dansorkest tot een volwaardige bigband. Alle muzikanten zijn betrokken bij de swing van het orkest." Allotria draaide mee in de 'Topklasse' van het concours, waarin de Zwollenaren finalist werden. In 'The Jody Grind' liet Allotria horen hoe je een bigband een combo-feel geeft, maar de meeste indruk maakte toch het originele, speelse arrangement dat pianist Martijn van Limbeek op het aloude 'All The Things You Are' had geschreven. De andere finalist in deze klasse was het Utrechts Jazz Orkest. De jury prees de 'fantastische arrangementen' van dirigent Konrad Konselleck, die de band een eigen gezicht geven. Vorig jaar nam Konselleck het stokje over van Kurt Weiss, wiens stukken bluesier en aardser klinken. Het Fraggle Jazz Orchestra van de Muziekschool Twente en de Windmill Big Band uit Alblasserdam stoomden door naar de finaleplaatsen in de 'Eerste Klasse'. 'Fris' en 'goede timing' noteerde Meutgeert betreffende Fraggle. Count Basie is duidelijk favoriet daar in Twente. Dus kwam de onvermijdelijke Sammy Nestico voorbij, maar gelukkig ook Neil Hefti en zelfs het onverwoestbare 'Jumpin’ At The Woodside'. "Fantastisch," oordeelde Breuls over de Windmill Big Band. Hij wees altsaxofonist Louis Sloot en drummer Julian Schulz ("hij droeg de band") als individuele uitblinkers aan. "Ja, die is goed," had je in de wandelgangen al over Schulz kunnen horen. Want het concours is ook een marktplaats waar amateurmuzikanten elkaar ontdekken. Daarnaast doet iedereen zijn en haar stinkende best, want het is en blijft natuurlijk tevens een strijd. "Heb je al een speech voorbereid, voor het geval dat?" klonk het achter me. Onder de 28 (!) bigbands zaten heel wat orkesten die niet in de prijzen vielen, maar beslist werk van niveau leverden. Zoals ook Meutgeert opmerkte, de tijd dat je overwegend orkestjes hoorde die zich piepend en rammelend door Glenn Miller en Count Basie (lees: Nestico) ploegden, ligt ver achter ons. Neem zo'n Persi Swing Collection, het jazzorkest van Harmonie De Volharding uit Steenbergen. Het gezelschap swingt, vormt een eenheid en is behoorlijk veelzijdig. De solisten leveren coherente bijdragen die functioneel zijn binnen het geheel. Als het koper nog een tikje puntiger gaat werken, zien we deze bigband nog wel eens terug in de topklasse. Of anders de Big Band Blast! uit Sliedrecht. In Stan Kentons 'Artistry Jumps' laten de vijf trompetten maar weer eens voelen hoe het is om tegen een ouderwetse wall of sound te knallen. Met trompetten stook je vuurtjes, vrienden. Geen wonder dat deze scheurijzers ook zelfstandig aan allerhande projecten en sessies meewerken. Timing en dynamiek: dik in orde. Zelfs de vertederende Junior Big Band, waarvan de gemiddelde leeftijd niet boven de elf zal hebben gelegen, heeft een eigen geluid. De combinatie van de twee fluiten en de drie altsaxofoons geeft de Juniors onmiskenbaar iets engelachtigs. Inderdaad, over die toekomst hoeven we ons geen overdreven zorgen te maken. (Eddy Determeyer, 25.5.09) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
