Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Mooi opgebouwd programma met opzwepende impro
Paul van Kemenade: 'Two Horns And A Bass', zondag 1 maart 2009, SJU Jazzpodium, Utrecht

In het kader van een cd-presentatietour deed altsaxofonist Paul van Kemenade met zijn gevolg het SJU Jazzpodium aan. Alle muzikanten die meespeelden op zijn uitstekende album 'Two Horns And A Bass' waren deze middag van de partij, op pianist Michiel Braam na.

De middag begon meteen al goed met het duo Harmen Fraanje-Paul van Kemenade. Zij brachten twee nummers ten gehore, die beide zijn terug te vinden op de cd die deze middag in de schijnwerpers stond. In 'Nyumbani' werd overtuigend geïmproviseerd door Fraanje. De pianist zette stevige trillers in, maar wisselde dit mooi af met intiemere klanken. Zijn pianolijnen vormden een ideale springplank voor het gevoelige spel van Van Kemenade. In het tweede nummer 'Goodbye Welcome' speelde Van Kemenade met veel lucht, waarmee hij een intense klank wist neer te zetten. Het subtiele spel hield de aandacht vast; de combinatie tussen de twee was erg spannend.

Het daaropvolgende trio met Eric Vloeimans (trompet) en Wiro Mahieu (contrabas) begon met helder en scherp samenspel tussen Van Kemenade en Vloeimans in het titelnummer 'Two Horns And A Bass'. Met name Van Kemenade's 'What Are You Sinking About' sprong eruit. Het nummer verkreeg zijn naam door een mop die een Zuid-Afrikaanse man Van Kemenade vertelde over een boot die met problemen voor de kust van India voer; "mayday mayday, we are sinking!", waarbij de kustwacht antwoordde met "what are you s(th)inking about?". Mahieu bracht hier goed beheerst en snel spel, waarbij hij ook zijn strijkstok gebruikte. Hij speelde zo intens gedreven dat hij om zijn bas stond te dansen. We hoorden invloeden uit de folkmuziek. Het klonk allemaal erg overtuigend. Vloeimans' trompetgeluid was weer bezwerend als altijd. Een mooie combi.

Na een korte pauze werd het podium betreden door een kwintet, waarin Van Kemenade zich omringd wist door louter klinkende namen: drummer Han Bennink, bassist Ernst Glerum, gitarist Frank Möbus en trombonevirtuoos Ray Anderson. De toon werd meteen gezet door een vrij, uptempo openingsstuk, waarin Anderson met behulp van een mute in zijn beker krakende geluiden produceerde. Het overweldigend melodische 'Longa Cacao', een compositie van Glerum, begon met een intro door de bassist. Strijkend haalde hij een bezwerende cello-achtige sound uit zijn bijzondere instrument - klein, maar met een mooie volle klank.

Daarna volgde 'Pet Shop', een zacht, mooi opbouwend, spannend stuk van Möbus. Diens gitaarspel was vaak subtiel effectief, met een goedgekozen gebruik van effecten, zoals de E-bow, waarmee hij een meeslepend zingend geluid aan zijn snaren ontlokte. 'Call', een pakkend lyrisch stuk van Van Kemenade met mooie unisono's van altsax en trombone, bracht het publiek in vervoering met een opzwepende free solo van Anderson en de zalvende melodieuze frasen van Van Kemenade. Bennink speelde strak, krachtig en stimulerend. Deze middag bleek eens temeer hoe uitmuntend zijn timing is.

Een volle zaal met belangstellenden, waaronder verschillende muzikanten, zorgden voor een warme bedding in het SJU, waar het podium gevuld was met muzikanten en bezettingen om U tegen te zeggen. Opzwepende en fascinerende impro, die je zintuigen deden stuiteren van genot.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Toon Verweij.

(Josien Lucassen & Maarten van de Ven, 11.5.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.