Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Intrigerende tijdreis
Wayne Horvitz Zony Mash & Horns, zondag 31 mei 2009, Bimhuis, Amsterdam

Het concert van Zony Mash was bij vlagen een intrigerende tijdreis. Met een strakke blazerssectie, de volvette riffs van gitarist Timothy Young en het Hammondorgel van Wayne Horvitz zelf leek het alsof de klok pakweg dertig jaar werd teruggezet. Dat lag niet alleen aan de muziek, maar ook aan het hechte samenspel waarmee werd gemusiceerd. Lastige overgangen, onregelmatige maatsoorten en dynamiekwisselingen werden gebracht alsof het niets was. Het was af en toe alsof Frank Zappa met zijn Roxy-band Stax-hits stond te spelen; er zijn vervelender vergelijkingen denkbaar.

Zony Mash is van oorsprong een kwartet met gitaar, bas, drum en toetsen. Voor deze tournee is het kwartet uitgebreid met vier blazers, waarmee nog overtuigender funk gecombineerd wordt met rock, soul en jazz, dat samen een unieke en onweerstaanbare combinatie oplevert. Dat komt ook omdat aanvoerder Wayne Horvitz behalve een uitstekende muzikant ook een bijzonder getalenteerd componist is, die twee sets lang het publiek wist te vermaken met even spannende als genietbare muziek. Meer nog dan Horvitz speelde gitarist en Frank Zappa-lookalike Timothy Young zich in de kijker met zijn veelzijdige gitaarspel. Young was behalve met zijn gitaar constant in de weer met versterker en gitaarapparatuur. Hij wist dan ook bijzonder goed gebruik te maken van het juiste gitaareffect op het juiste moment.

De toegevoegde vier blazers waren een gouden greep. Het best kwamen ze tot hun recht in unisono gespeelde thema's en overgangen. Wat betreft de solo's was trompettist Ron Miles het meest overtuigend, door beheerst een solo uit te bouwen en daarbij rustig de tijd te nemen. Horvitz zelf kondigde af en toe een compositie aan en fungeerde waar nodig als bandleider door overgangen aan te geven middels handsignalen. Wisselend speelde hij Fender Rhodes en Hammond, en vervormde ter plekke het geluid met effectapparatuur.

Het was te horen dat Horvitz in het knotsgekke bandje Naked City heeft gespeeld; absurde overgangen, razendsnelle riffs, surfmuziek, alle invloeden uit John Zorns hobbybandje waren ook bij Zony Mash te horen, maar gelukkig wel een stuk gedoseerder. De groove was het hoofdingrediënt en stilzitten was best lastig met zulke aanstekelijke muziek. Dat was met name het resultaat van een fantastisch spelende ritmesectie, die nergens op slordigheden te betrappen viel. Helaas overstemde Young met zijn wilde gitaarspel menig keer de blazerssectie, die daardoor ondersneeuwde. Het was de enige smet op een verder fantastisch concert.

Klik hier voor Maarten Jan Rieders fotoverslag van dit concert.

(Eric van Rees, 11.6.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.