Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Verslag ZomerJazzFietsTour 2009: Part 2
vrijdag 28 & zaterdag 29 augustus 2009, Reitdiepdal, Groningen

De tegenwind en de druppels die ik al vóór het eerste optreden van de Jazzfietstour voor de kiezen kreeg, bleken een voorbode van de hoosbui, compleet met hagel en de westerstorm die deze drieëntwintigste editie behoorlijk pittig maakten. Ik bedoel: mijn aantekeningen waren binnen anderhalf uur tot pap wedergekeerd.

Gelukkig waren er voldoende warme concerten waarbij je op adem kon komen en uit kon druipen en wasemen. De aardigste daarvan werden door jonge groepen gegeven en zoiets geeft de burger moed. Zo speelde het Duitse driemanschap Three Fall (tenorsax/basklarinet, trombone en drums) ingetogen en toch krachtig in een vrij soort jaren zestig-idioom. Geen epigonisme van Coltrane-cum-Coleman evenwel, maar een frisse kijk op een fase in de jazz die alweer jaren afgesloten was toen deze Buben het levenslicht zagen. Trombonist Til Schneider imponeerde in het eerste nummer met een didgeridoo-achtige bourdontoon, waarbij hij loepzuivere boventoonmelodietjes blies. Dat de combinatie tenorsax/trombone een van de mooiste sounds van de jazz kan opleveren, werd ook hier weer eens aangetoond. Heel vrolijk eigenlijk, allemaal.

De meeste optredens vonden plaats in middeleeuwse kerkjes, maar de Paul Berner Band had een kathedrale boerenschuur in Den Ham tot zijn beschikking. De muziek van het viertal was er niet minder intiem om. Het idioom bewoog zich tussen J.B. Lenoirblues en de folksy improvisaties van rietblazer Jimmy Giuffre. Op de een of andere manier kwamen associaties met James Thurber bovendrijven. En dan minder met de hilarische verhalen van de man dan met zijn gammele cartoons.

Een kilometer of acht verderop ging het er minder zachtzinnig aan toe. In buurtschap Hekkum (hoe zou de wethouder daar heten?) speelde het duo Knalpot, dat zijn naam eer aandeed. Multi-instrumentalist Raphael Vanoli (gitaar, keyboard, computers, een vierkante meter pedalen en een spaghettifabriek aan draden) en drummer Gerri Jäger trokken hun beschermende rode mutsjes over de oren en daarna ging alles brommen, kraken, gieren en piepen. Maar dan op het volume van een opgevoerde en kaduke Zundapp. Een beste bult herrie, zoals ze dat in Groningen zeggen. Knalpot klonk in het ene nummer als een rangeerterrein van een grote stad (denk: Marseille) en in het volgende als een ontploffende machinekamer.

De feestelijkheden werden afgesloten door De Nazaten, die tegenwoordig hun Surinaamse wortels half hebben doorgeknaagd en zich meer op Brazilië en aanpalende warme contreien zijn gaan oriënteren. Aan de ene kant ontberen ze nu dat kenmerkende kaseko-karakter, anderzijds is de band thans breder inzetbaar. In de feesttent in Garnwerd trad ook een keur aan gastsolisten aan, wat wellicht moeilijker was geweest wanneer De Nazaten vast hadden gehouden aan het Surinaamse idioom. Hoe dan ook: alle kuitkrampjes, rugpijntjes en sopsokjes werden er vlot uitgedanst.

De Proloog van de ZomerJazzFietsTour vond een avond eerder plaats in De Machinefabriek in de stad Groningen. Pianiste Aki Takase en klarinettist Louis Sclavis hadden op het podium wat komische Japans-Franse communicatieproblemen van verbale aard, doch de muziek van het duo - het betrof een Nederlandse première - leek uit één brein te komen. Daarbij was het een optreden van uitersten, van lieflijke ballads tot gemene erupties. Takase was een groot deel van de tijd bezig met het prepareren en repareren van de vleugel, die ze ook als een soort gigantische foekepot gebruikte. Tevens werd het snarengedeelte een pingpong-pinballmachine, waarmee ze het klavier tot pingpongballenbad transformeerde en daarin een pingpongballenballet opvoerde. Sclavis liet intussen horen dat hij niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk door zijn basklarinet kan zingen.

Available Jelly is de dorpsfanfare van Amsterdam. De drie koperblazers (trompettist Jimmy Sernesky was weer op het oude nest neergestreken) en de twee rieten (idem Tobias Delius) lenen zich ook prima voor Ellingtoneske samenklanken, wat in 'Passion Flower' gedemonstreerd werd. 'I’ll Fly Away' werd als New Orleans-dirge gebracht. En wat een verademing: nergens een microfoon te bekennen...

(Eddy Determeyer, 13.9.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.