Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Gevarieerde avond met Paul van Kemenade en consorten

Duo Michiel Braam-Paul van Kemenade / Paul van Kemenade Quintet, dinsdag 10 november 2009, Musis Sacrum, Arnhem

Paul van Kemenade is een allround persoonlijkheid in de Nederlandse jazz met een behoorlijke staat van dienst. Naast programmeur en organisator, zoals bij het komende Stranger Then Paranoia-festival in december, is hij bovenal een uitstekende muzikant. Zo was te horen in de intieme concertzaal van het Musis Sacrum in Arnhem. Uit zijn 30-jarig jubileum als muzikant twee jaar geleden is een geslaagde samenwerking met pianist Michiel Braam voortgekomen.

De twee speelde een geslaagde eerste set van deze avond. De heren waren volstrekt aan elkaar gewaagd. Van Kemenade kan met zijn herkenbare lyrische krachtige toon zeer overtuigend uithalen, om vervolgens fluisterzacht een thema te spelen. Zoals te horen was in de compositie 'Bramen Plukken'. Ook Braam speelde met veel variatie, van trefzekere fortissimo akkoorden tot subtiele watervalletjes en uitermate swingende ragtime-ritmes. Ook in 'Q10', een nummer van de hand van Braam, was deze variatie te horen. Een zachtmoedig, klassiek getint thema, dat overliep in vrolijke getinte en swingende tempoversnellingen.

Het laatste gedeelte van de eerste set werd afgesloten met een stuk waarin meerdere composities verwerkt waren, zoals de schitterende passage 'Tune Voor N'. Van Kemenade schreef dit stuk voor Niko Langenhuijsen en zette het al in 1981 op de plaat (BVHaast) samen met pianist Ron van Rossum. Een walking bass, door Braams linkerhand gespeeld, gaf een sterke spanningsboog waarop uitstekend geĂŻmproviseerd kon worden. Beide muzikanten speelden met het grootste gemak, zo leek het. Dat is knap, want de composities zaten vernuftig in elkaar en ook het spel zelf was technisch dik in orde.

In de tweede set speelde Van Kemenade met zijn kwintet, wat in verschillende bezettingen al zo'n 27 jaar bestaat. Dat zegt ook iets over het unieke concept van de band; eigenzinnige lyrische composities die geworteld zijn in de jazztraditie, maar waarin inventieve uitstapjes worden gemaakt richting wereldmuziek, met volop ruimte voor improvisatie.

Zo werd er in het nummer 'Jajaja Mr. Mingus' - uiteraard een ode aan bassist en componist Charles Mingus - met passie gemusiceerd met een bruisende ritmesectie, waarbij Van Kemenade en trombonist Louk Boudesteijn fraaie melancholieke melodielijnen speelden. Het nummer vond een climax in een door de blazers ingezette tempoversnelling met uitbundig swingende Zuid–Amerikaanse ritmes. Boudesteijn soleerde sterk in de ballad 'On A Wednesday'. Drummer Pieter Bast en Wiro Mahieu, die zowel op basgitaar als contrabas uitstekend uit de voeten kan, vormden in deze set een sterk op elkaar ingespeelde ritmetandem.

In het slotstuk, dat van Van Kemenade de titel 'Het Is Nog Altijd Herfst' mee kreeg, werd uptempo en met een funky inslag gemusiceerd. Stevig drumwerk van Bast met vette accenten en roffels en stuwend spel van toetsenist Rein Godefroy zette de toon. Mahieu maakte indruk met een trefzekere solo op basgitaar. Het nummer toonde de kracht van de band; sterke individuele kwaliteiten van de bandleden afzonderlijk, zich uitend in de volop aanwezige soloruimten, die ingebed zijn in sterke composities waarin uiteindelijk het hechte groepsgeluid centraal staat. Een compliment voor Paul van Kemenade en zijn muzikale consorten!

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Maarten van de Ven.

(Koen Scherer, 3.12.09) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.