Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
De metamorfose van hecht trio naar hecht kwartet

Harmen Fraanje Trio & Tony Malaby, maandag 22 november 2010, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven

Een optreden van het pianotrio van Harmen Fraanje staat op zich al garant voor een interessante luisterervaring, maar samen met de saxofonist Tony Malaby werden nog andere dimensies bereikt. Van meet af aan werd duidelijk waar het op uit zou draaien vanavond: een concert waarover nagepraat zou worden.

Fraanje, Van Feen en Van Hemmen waren alert en scherp in begeleiding, solo's en interacties. Malaby was hier niet de prominente frontman die het voor het zeggen had. Integendeel, hij liet de Nederlanders terecht in hun waarde en maakte dankbaar gebruik van hun alom geprezen talenten en hoogstaand spel.

Het kwartet bracht actuele, vrije improjazz, die onderhuids ging, omdat vakmanschap en verbeeldingskracht de basis vormden. In de collectieven en improvisaties was veel van je gading te vinden. De kritikasters van deze jazzvorm, met zijn grote mate van vrijheid, weinig regels en muzikale dogma's, hebben iets gemist. Ook zij zouden zeker niet zijn ontkomen aan de bijzondere vibe tijdens dit concert tussen de uitvoerende musici en de toehoorders.

Van Feen leverde vanavond weer spel met een kwaliteitslabel. Hij reactiveerde het nog resterende kippenvel van zijn bovenaardse solo 'Wat Een Dag' op de recente 'Dutch Songbook'-cd van Jan Menu. En laat ons hopen dat Flin van Hemmen niet al te lang vertoeft in de New Yorkse jazzscene. Hij kan hier niet gemist worden om mede klank, kleur en zin te geven als tegenwicht voor het populistische, grijze cultuurlandschap dat aanstaande lijkt. De jonge drummer kan zich meten met de top, en dat niet enkel in ons land.

Tony Malaby verstaat de kunst van het nuanceren. Het ene moment heftig, ruw en extrovert, dan weer verstild, subtiel, breekbaar en fluisterzacht vertelt hij zijn verhalen, die blijven fascineren, omdat hij nooit in herhaling valt. Opvallend is zijn voortreffelijke instrumentbeheersing, waarmee hij zijn improvisaties technisch en dynamisch naar believen vormgeeft. Hij is niet voor niets een van de belangrijkste hedendaagse Amerikaanse saxofonisten.

De verdienste van Malaby was onder meer het harmonisch opgaan in dit trio, waardoor een homogeen kwartet ontstond. Harmen Fraanje was zich bewust van het feit dat velen voor hem waren gekomen en stelde niet teleur. In zijn unieke idioom en harmonisch spel in zijn dialogen met Malaby wist hij snaren te raken met sensibele improvisaties en sferisch impressionistisch spel.

Wat Malaby ook ten berde bracht qua spel, mood of dynamiek, Fraanje, Van Feen en Van Hemmen voorzagen hem van betrouwbare en relevante backing. Malaby op zijn beurt toonde zijn empathie en waardering. Hij liet veel ruimte aan de anderen om zich te profileren.

De compositie 'Bo3eog', ritmisch hoekig en qua timing typisch Fraanje, speelde Malaby alsof dit stuk al jaren op zijn repertoire stond. Harmen Fraanje tekende voor de composities, waarmee men hier voortreffelijk uit de voeten kon. Met zijn intense, intimistische en gepassioneerde spel liet hij horen waarom hij zonder twijfel tot de meest smaakmakende pianisten van ons land behoort.

Als er wat al te vrij, 'onverstaanbaar' of ongeïnspireerd wordt gemusiceerd op concerten van Jazzpower, laten toehoorders het soms vroegtijdig afweten. Deze keer was daarvan geen sprake. Iedereen bleef door de magie van deze avond tot de laatste noot van de toegift gebiologeerd aanwezig. Een euforische recensie met veel superlatieven? Klopt, maar er is geen reden om er een woord van terug te nemen, aangezien het een klasse concert betrof.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert.

(Cees van de Ven, 14.12.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.