|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Groot technisch gemak en geïnspireerde solo's Dave Liebman Group, zaterdag 11 december 2010, Bimhuis, Amsterdam Het is Dave Liebman niet gelukt om door te dringen tot het sterrendom in de jazzwereld. Desalniettemin behoort deze veteraan tot de prominenten in die wereld. De in 1946 geboren Liebman speelde reeds in de zeventiger jaren met de toen toonaangevende musici Elvin Jones en Miles Davis. Nadien formeerde hij diverse eigen groepen. Met uitzondering van de drummer Marco Marcinko, die zich tien jaar later aansloot, bestaat het kwartet dat deze avond in het Bimhuis concerteerde al sinds 1991. Vanzelfsprekend was het dan ook, dat de groep een grote muzikale homogeniteit tentoonspreidde. Het samenspel en de interactie waren van een zeer hoog niveau. En ook de gevarieerde composities en arrangementen waren doorwrocht en werden feilloos uitgevoerd. Het concert bestond uit composities van de bandleden afzonderlijk en werk van onderen anderen Ornette Coleman, Wayne Shorter en Antonio Carlos Jobim. Eén van de fraaiste stukken was het door gitarist Vic Juris uitgebreid bewerkte 'Una Muy Bonita'. Juris had van Ornette Colemans kleinood een bescheiden suite gemaakt, waarin meerdere ritmewisselingen plaatsvonden. In het heftig swingende deel werd door Juris en Liebman onvervaard en virtuoos gesoleerd. Ook in Wayne Shorters 'Night Dreamer' demonstreerde Liebman zijn razendsnelle techniek. Jammer misschien was dat, hoewel aangekondigd in de folder van het Bimhuis, amper uit één van zijn laatste cd's – 'Turnaround (The Music of Ornette Coleman)' – werd geput. Vooral ook omdat die cd door Duitse jazzcritici is uitgeroepen tot Jazz Record of the Year 2010.. Neemt niet weg dat de Liebman Group een afwisselend repertoire presenteerde – van ballads, via latinritmes naar rock-georiënteerde stukken – en met groot technisch gemak en geïnspireerd soleerde. In het geheel speelde bassist Tony Martino een gedegen doch bescheiden rol, al creëerde hij met behulp van elektronische effecten enkele interessante soundscape-achtige solo's. Het pittige drummen van Marco Marcinko kan ook niet onvermeld blijven. Het is bekend dat Liebman zich de laatste jaren meer op de sopraansax manifesteert. Maar toch was het jammer dat hij deze avond zijn andere belangrijke instrument - de tenorsax - in de koffer liet liggen. (Jacques Los, 22.12.10) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
