Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Met Desandann naar de wortels van jazz en latin
Grupo Vocal Desandann (Creole Choir Of Cuba), donderdag 23 december 2010, De Lawei, Drachten

Desandann is Creools voor 'afstammelingen'. De tien leden van wat in de volksmond het Creole Choir Of Cuba heet, zijn de afstammelingen van de Haïtianen die vanaf eind achttiende eeuw in een aantal golven op het oostelijk deel van Cuba belandden. Voor de ontwikkeling van jazzmuziek is met name de eerste golf van belang geweest. Dat waren de slaven die met hun meesters meekwamen, op de vlucht voor de grote slavenopstand die van Saint Domingue het eerste vrije eiland Haïti maakte. Door de Spaanse overheersers werden die voor het merendeel weer van Cuba verdreven. Duizenden streken uiteindelijk neer in het Vieux Carré van New Orleans, waar ze een centrale rol gingen spelen in de wekelijkse slavendansen op Congo Square. Iets van die Latin tinge moet in die stad zijn blijven hangen; pianist en componist Jelly Roll Morton, die zelf Haïtiaanse wortels had, pikte de vibe een eeuw later weer op.

Toen Cuba begin jaren negentig van de vorige eeuw te kampen kreeg met de economische naweeën van de instorting van de Sovjet Unie, besloot Emilia Diaz Chavez, de leidster van het provinciale koor van Camagüey, een zanggroep te formeren die de wortels van de Cubano-Haïtiaanse zangkunst moest exploreren: Grupo Vocal Desandann. Voertaal werd vanzelfsprekend het Creools, de lingua franca die in de eerste helft van de achttiende eeuw ontstond en gesproken werd (en ten dele nog altijd wordt) in het gehele Caribische gebied, het noorden van Zuid-Amerika en het zuiden van Florida en Louisiana.

In de liedjes van de Grupo Vocal duiken Franse, Spaanse en Engelse termen en woordjes op, net genoeg om net niet te begrijpen waar ze over gaan. Ja, over de liefde, over slavernij, da's niet zo moeilijk. Het ritme wordt geleverd door twee kleine congatrommels en een koebel, en we horen verschillende claves de revue passeren. Het ritme zit ook in de zang zelf. Dat begint meteen in het openingsnummer, 'Edem Chanté', waarin de koorleden een tienkoppige human beatbox vormden. De basstem fungeerde, om in percussieve termen te blijven - en aangezien we toch transcultureel bezig zijn - als talking drum. Er wordt polyfoon gezongen, wat de verrichtingen van het koor onweerstaanbaar maakt.

De ritmische herhalingen werken soms een lichte trance in de hand. Je kunt je voorstellen hoe een voodooritueel je na een uurtje of drie in zijn greep heeft. (Terwijl je er toch al niet uitziet, met al dat bloed en die kippenveren.) Een enkele keer suggereert een mild scabreuze dans de volstrekte overgave aan Eros en Bacchus die daarmee gepaard kon gaan. Brr, afschuwelijk! Aah, heerlijk!

(Eddy Determeyer, 29.12.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.