Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Witch hunt
Rotterdam Jazz Orkest & Yuri Honing, donderdag 25 november 2010, Jazz Impuls, Theater Heerlen

In Heerlen is het jazzmaand en dat wordt gevierd. Ruim dertig concerten op twaalf verschillende podia. Jazz Impuls sluit daar met deze fraaie combinatie mooi bij aan. Yuri Honing mag eigenlijk niet ontbreken in een dergelijk aanbod en hij is er dan ook; zij het in een gelegenheidssetting samen met het Rotterdams Jazz Orkest. In het kader van de serie Jazz Impuls doen de mannen en een vrouw uit Rotterdam vanavond in jazzstad Heerlen het theater aan.

Samen met het orkest brengt Honing - een vurig bewonderaar van Wayne Shorter - werk, dat is geïnspireerd door de klassieker 'Speak No Evil'. Voor het zover is, volgt eerst een programma waarin het RJO even laat zien waar haar grenzen liggen, en daar voorbij. In een speciaal voor het orkest gecomponeerde suite 'Suite To A T' komen alle solisten ruim aan bod. Enerzijds de individuele soloprestatie, anderzijds het zo eigene van een knallende bigband. De suite is bijna letterlijk op het lijf geschreven van het orkest, waardoor ook de bandleden, die niet zo vaak in de schijnwerpers staan, kunnen schitteren. Johan Plomp schreef deze suite van zestien stukken, die recent ook op cd zijn uitgebracht.

"Zonder jullie is muziek slechts een zuchtje lucht", oppert de componist, bassist en bandleider tussen enkele nummers door tegen de zaal. Het komt bijna over als een excuus. Dit is te veel lof en hulde voor het publiek vanaf het podium. Er is wat gaande in Nederland sinds het mes willekeurig dwars door orkesten en ensembles snijdt en de heksenjacht is geopend op de kunstzinnige mens. Als iedereen die iets gemaakt heeft op de knieën moet voor het publiek, zijn we te ver van huis geraakt. Maar dat terzijde.

Strak, spetterend, scheurend. Baas boven baas en weer terug in het hok: Plomps suite ontrafelt de geheimen van een bigband. Zoals dit genre zich nu eenmaal opbouwt, voltrekt zich een boeiende, maar ook herkenbare eerste helft. Er is inderdaad ruimte voor ieder bandlid en dat geeft dit concert iets educatiefs. Melodieus solowerk van flügelhornspeler Angelo Verploegen en 'dood-of-de-gladiolen' saxsolo's van Efraïm Trujillo. Terwijl de band speelt, realiseer ik me aan de hand van deze twee solisten, welk een voedingsbodem en talentenvijver een dergelijk orkest kan zijn voor de ontwikkeling van de jazz in Nederland.

Na de pauze hangt iets plechtigs in de zaal. Wayne Shorter zelf heb ik nog enkele weken eerder gezien op Mecc Jazz Maastricht en ik ben dan ook benieuwd naar dit eerbetoon aan de grote meester. Nu het culturele klimaat zo aan diggelen gaat, kan het geen toeval zijn dat 'Witch Hunt' op de playlist staat. Een kraakheldere ontmoeting volgt. Deze saxofonist, aangekondigd als speler uit de landelijke eredivisie, sleept je mee. Verzet heeft geen zin. Het raakpunt is het muzikaal verhaal. Schijnbaar moeiteloos, soms arrogant, zet Honing de muziek neer als een vertelling. Innerlijk is hij bevlogen, uiterlijk onbewogen, onderkoeld bijna. De rust die van hem uitgaat - ondanks het gecompliceerde spel - is opvallend, de muziek spreekt voor zichzelf. Tonen zijn glashelder te onderscheiden en glijden natuurlijk in elkaar over, en wat een timing... De fans van Yuri kunnen hun hart ophalen bij de immer aanwezige melancholie in zijn virtuoze spel.

Het experiment met de bigband klinkt soms verrassend, maar tilt je niet weg van tijd en plaats. De open ruimte, waar Honing zich als geen ander thuis voelt, kan nu eenmaal niet het speelveld worden van deze setting. In zo'n grote groep of in zo'n uitgekiend arrangement zijn bindende regels, dat kan niet anders. Hier ligt het dilemma: de liefhebber van vernieuwende bigbandmuziek komt vanavond meer aan zijn trekken dan de liefhebber van Yuri Honing. Volgend jaar meer Yuri zou ik zeggen; wat denken ze – als ze in de mijnstreek de witch hunt overleven - van een avondje Wired Paradise?

(Jo Dautzenberg, 10.12.10) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.