Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Barnicle Bill vlamt in Smederij

dinsdag 19 april 2011, De Smederij, Groningen

Dat is natuurlijk de goden verzoeken, wanneer je je optreden begint met Ornette Colemans 'When Will The Blues Leave'. Dan weet je zeker dat het de rest van de nacht party time is. En dat was het, met Barnicle Bill in De Smederij. Wat een waanzinnig bandje! "John houdt ons jong," grijnsde Miguel Martinez, altsaxofoon, 43, doelend op John Engels, drums, 75. Junior, zeker. Geen spoortje van slijtage hier – oortjes, een en al; coördinatie, ha, als in de War Room. Alleen al de samenwerking tussen de drummer en Mark Haanstra, die een mooie akoestische Taylor-basgitaar bespeelde. "Ik moet John in de ogen kunnen kijken," verontschuldigde die laatste zijn ongebruikelijke positie, met zijn rug naar een gedeelte van het publiek. Zo kwam het, dat genoemd deel van het publiek kon vaststellen dat er tegen het derde nummer twee zweetriviertjes tussen zijn schouderbladen ontsprongen, die zich geleidelijk uitbreidden tot een compleet stroomgebied met estuaria, zijarmen, gevaarlijke draaikolken en grintafzettingen. Waarmee de avond ook nog een educatief tintje kreeg.

Destijds, toen de free jazz victorie kraaide, heb ik me vaak afgevraagd waarom het merendeel van de (Europese, met name) muzikanten zo de schurft had aan het spelen van standards. Juist binnen en buiten het kader van een liedje kun je zo vrij als een vogel vliegen. Getuige ook het werk van altist Charlie Parker, primus inter aves. Hoe dan ook, Barnicle Bill bewees in De Smederij dat een nummer als Thelonious Monks 'Brilliant Corners' zó open en uitnodigend kan zijn, dat de muzikanten echt alle kanten op konden fladderen. Miguel Martinez, wiens basisgeluid koel en kaal is, blaatte hier voluit als een schaap in barensnood. In de ballads werd zijn sound precieus en glimmend, alsof hij een cadeautje uitpakte; langzaam, o zo voorzichtig, om de voorpret maar te rekken.

Dat het optreden begon en eindigde ('Lorraine') met Ornette Coleman was niet zo verwonderlijk; een tijdje geleden bracht Martinez een dagje door in Colemans loft in New York, waar de saxofonisten elkaars toeters uitprobeerden en jamden. Sindsdien draagt hij de vader van de free jazz met zich mee en zo kwam het dat het absolute hoogtepunt van de avond gevormd werd door een vlammende vertolking van 'Una Muy Bonita'. Ook hier gold weer dat er binnen de aantrekkelijke structuur van die song de meest vreemde, verrassende en verontrustende zaken plaatsgrepen. Wat een waanzinnig bandje! Ik zeg het nog maar eens, voor de zekerheid.

We gaan hier in Groningen een huisje voor John zoeken. Met een grote kelder, voor de trommels. Jullie hebben hem nu wel lang genoeg gehad, daar in Amsterdam.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Willem Schwertmann.

Klik hier voor foto's die Cees van de Ven maakte tijdens een eerder concert van Barnicle Bill bij Jazz At The Crow in Eindhoven. En hier kun je een track van dat optreden bekijken en beluisteren.

(Eddy Determeyer, 28.4.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.