Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Bé Meiborg intens en messcherp

dinsdag 22 juni 2011, De Smederij, Groningen

Zo frequent als hij gedurende de jaren tachtig op de Groninger jazzpodia te vinden was, zo schaars zijn de optredens van pianist Bé Meiborg (1946) tegenwoordig. Naar het schijnt leeft hij tegenwoordig teruggetrokken op een landgoed aan een doodlopend pad, ergens tussen de stad en Zuurdijk. Zijn recital trok dinsdag dan ook een volle en bijzonder geanimeerde Smederij.

Intens, dat begrip dekt de lading nog het best. Voor Meiborg is jazzmuziek bepaald niet een soort serie aangenaam swingende notenguirlandes. Bij hem is het altijd erop of eronder - meestal erop. De noten zijn noodzakelijk. Ze zijn stuk voor stuk bedacht en voor je erop bedacht bent, hebben ze je al te pakken. Zijn timing is met andere woorden messcherp; Meiborg weet als geen ander een soort relaxte spanning op te roepen. Dat gebeurt allemaal heel fysiek en die lichamelijkheid sloeg over op het publiek, dat zeldzaam ongezeglijk was. Een extraverte indiaan kreeg van sessieleider Diederik Idema zelfs een gele kaart uitgereikt, wat uitzonderlijk genoemd mag worden.

Van Meiborgs oude groepen was gitarist Winfred Buma als enige overgebleven. Zijn werk, geënt op de grote jaren-vijftig jazzgitaristen, van Chuck Wayne tot Jim Hall, was clean as a pin, met her en der kortstondige doch pittige distortie-wolkbreuken.

Traditiegetrouw meldde zich weer een nieuw talent tijdens de jamsessie die op het optreden van het Bé Meiborg Kwartet volgde. Ditmaal was het de jonge bassist Tobias Nijboer, die in 'Along Came Betty' de aandacht trok met een hechtgeconstrueerde solo. Over hechtgeconstrueerde solo's gesproken: ook de saxofonisten Harry van der Laan en Mark Gross lieten zich niet onbetuigd. Van der Laan met een koele, weldoordachte bijdrage in 'There Is No Greater Love' en Gross, in datzelfde nummer, met een vurig vloeiend betoog, dat nochtans geen noot teveel bevatte. Hem zul je niet gauw betrappen op een beginnersfout als nog maar even een chorusje doorblazen, terwijl het kruit eigenlijk al verschoten is.

Dat alles werd meer dan voortreffelijk ondersteund door drummer Steve Altenberg. Die kan stevig uitpakken wanneer het ogenblik daar is, maar meer nog valt hij op door zijn op maat gesneden partijen, die elke solist het zijne geven. In de beste Sid Catlett-traditie, met andere (toegegeven, grote) woorden. Intussen worden zijn fijnzinnige samenspraakjes met bassist Bert van Erk zo langzamerhand een act op zich.

(Eddy Determeyer, 1.7.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.