Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Generaties en culturen integreren in Smederij

Sessie met Jenne Meinema Kwartet, dinsdag 4 oktober 2011, De Smederij, Groningen

Een van de aardige aspecten van de wekelijkse sessies in De Smederij is de ongedwongen confrontatie van totaal verschillende generaties en culturen. Zo speelde daar deze week bebopsaxofonist Jenne Meinema (80) op hetzelfde podium als een internationaal gezelschap van muzikanten, die met hun drieën nog geen driekwart van Meinema's leeftijd haalden.

Deze keer geen 'Donna Lee' of 'Ah-Leu-Cha' in onzalige tempi van Parkerman Meinema. Als om aan te tonen dat hij niet van de straat is, begon hij de set met 'Waterfall', een soort smooth jazz opus. Later volgden onder meer 'A Pretty Girl (A Cadillac And Some Money)' en 'The Great City' uit de boeken van respectievelijk het Buddy Johnson-orkest en zangeres Shirley Horn. De vocalen nam bassist Lourens Leeuw voor zijn rekening. Dit was Leeuws debuut in De Smederij. Opmerkelijk, daar deze allround veteraan al een halve eeuw als steunpilaar van de Groninger pop- en rock-'n-rollscene geldt.

Aanvankelijk had Meinema nog wat intonatieproblemen in het hoog, zodat ik mijn hart vasthield. Naarmate de avond volgde, werd zijn toon gelukkig beter. Met zijn gulle sound straalt hij op altsax nog altijd onmiskenbaar gezag uit; de tenorsaxofoon is duidelijk secondair voor hem.

Ironisch genoeg had de sessie die op het optreden van het Meinema Kwartet volgde een boppiger karakter. Met zijn hippe versieringen en breaks was drummer Harry Arling hier duidelijk beter in zijn element. In 'Hot House' was het echt alsof hij met zijn betrouwbare beat de rest van de muzikanten op sleeptouw nam. Ongeveer zoals bassist Bert van Erk de rest door de changes van 'No Moon At All' leidde. Inderdaad, misschien klinkt het wat lullig, maar de jonge gastjes en meissies deden hier spelenderwijs, maar heel ondubbelzinnig en doeltreffend praktijkervaring op.

Van die jonge gastjes viel deze keer sopraansaxofonist Yung Su op. Niet alleen speelde hij zuiver, maar er leek zich ook een aarzelende contour van boventonen rond zijn geluid af te tekenen, die dit weerbarstige instrument zo warm en vibrerend kunnen maken.

"Doe maar een blues in F," suggereerde sessieleider Diederik Idema, Lou Leeuw reageerde met "niet te snel, hoor" en vocalist Paul Penninkhof zette 'Lonesome Lover Blues' in. Wat Loutje er overigens niet van weerhield, het tempo halverwege te verdubbelen. Dat nummer is natuurlijk een oude hit van zanger Billy Eckstine. Een nummer eerder was het onvermijdelijke 'All The Things You Are' al langsgekomen, dat sinds de dagen van Bird en Diz geopend en afgesloten wordt met de intro die oorspronkelijk bij 'I Want To Talk About You' hoorde, eveneens een oud succes van Mr. B. Het zal niemand opgevallen zijn, maar dat vind ik nou een mooi voorbeeld van spontane poëzie.

Labels:

(Eddy Determeyer, 19.10.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.