Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
De Midas-touch
Ralph de Raat & Synaestétic Trip + Bart Maris, zaterdag 12 november 2011, Grand Theatre, Groningen

Hij hoeft maar te wíjzen naar zijn drumkit. Edward Perraud trippelt bij wijze van spreken over zijn trommels, maar weet daarmee een swing te genereren waar je wow! tegen zegt.

Programmeur Marcel Roelofs heeft een zo goed als feilloze antenne voor mooie bandjes en interessante projecten, waar ook ter wereld. En ongeacht of die ook in Amsterdam of Rotterdam spelen, hij haalt ze naar Groningen. Synaestétic Trip uit Parijs - even wennen, die naam - maakt improvisatiemuziek met een groove. Net als Han Bennink heeft de leider de Midas-touch: alles wat hij aanraakt swingt. Daarmee houdt de vergelijking met de Nederlandse slagwerker overigens ook op. Of je zou Perrauds visuele strapatsen, helemaal in de lijn Baby Dodds-Gene Krupa, mee moeten wegen. Met goed gedoseerde snufjes elektronica laat hij de bekkens piepen en zingen. Zo wekt hij een soort gefragmenteerde swing op, die nog het best te vergelijken is met de verrichtingen van het mechanische aapjesorkest, zoals dat vroeger hier in de V&D naast de lift stond.

In 'Le Chant Goanais' genereerde de Parijzenaar een waaier aan ritmen, waar de gedempt pratende trompet van Bart Maris het hare aan toevoegde. Daarmee bereikte Perraud het sjamanistische trommelgetal omega, waardoor hij een kort moment daadwerkelijk leviteerde. Iets wat ik slechts één of twee keer eerder heb meegemaakt. Even eerder had de combinatie met een hartstochtelijk growlende Maris een soort Ellington-blues vertolkt, die de avond in november 1940 evoceerde toen trompettist Cootie Williams naar Benny Goodman vertrok. Een en ander door een soort auditief grid beluisterd.

De avond was begonnen met een recital door pianist Ralph de Raat, die het 'Buch der Klänge' van Hans Otte vertolkte. Otte genoot in de jaren zeventig faam met complexe, seriële werken. Doch tijdens een langdurig ziekbed zag hij het Licht en sindsdien heeft hij zich tot het Zen-boeddhisme en de repetitieve muziek bekeerd.

In het 'Buch' is de dynamiek de dominante parameter. Het eigenlijke compositorische materiaal is simpel; door telkens een nootje te veranderen of toe te voegen en die aan- en afgolvende dynamiek ontstaat geleidelijk aan een soort trancetoestand. Maar daar wringt de schoen; het stuk duurt vijf kwartier, ruimschoots voldoende om de verveling ruim baan te geven. Doch iedereen weet dat pas na minimaal twee à drie uur de zweefmolen in je hoofd daadwerkelijk op gang komt. Nu doken van tijd tot tijd vage beelden op van carillons, landschappen met moerassen en grotten, een herkenningsmelodie van een radioprogramma met cultuurfilosofen die zich over het eind van de democratie bogen en, nogal banaal vond ik zelf, het opus 'Wij Zijn Niet Bang'. Meer niet.

Labels:

(Eddy Determeyer, 23.11.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.