Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Notenrijke maaltijd met hemels dessert

The Cookers, zondag 30 oktober 2011, LantarenVenster, Rotterdam

'This is the sort of music that should reflect the times we live in today as we should be screaming from the rafters trying to fix all that is going wrong in the world today. Perhaps playing music of great intensity and passion is a start at least and can shake some from their slumber.' – Trompettist David Weiss in de liner notes bij het album 'Warriors'.

Naderhand heb ik het eens omgerekend. Bij het optreden van The Cookers, op zondag 30 oktober in LantarenVenster te Rotterdam, stond toch al gauw zo'n 200 jaar jazz-ervaring bij elkaar. En allemaal waren ze groot en hadden ze gespeeld met de allergrootsten. Vreemd eigenlijk dat ze niet een daverende presentatie vooraf kregen. Goede wijn behoeft geen krans, moeten ze bij de organisatie hebben gedacht. Of misschien wilde de band niet gepresenteerd worden. Bescheiden in hun verschijningswijze – maar des te brutaler in hun muziek.

Onder leiding van trompettist David Weiss gaven Craig Handy, Billy Harper, Eddie Henderson, George Cables, Michael Bowie en Billy Hart hun hele ziel en zaligheid in een bijna twee uur durend, pauzeloos concert. Heftige, notenrijke post-bop, met veel stuwing, eerder dan swing, en lang uitgesponnen solo's door alle aanwezigen. De thema's leken meer in- dan aanleiding tot de virtuoze betogen die met name Weiss en altsaxofonist Handy op de toehoorders loslieten. Soms moest je door de reprise van het thema weer herinnerd worden aan waar het nummer 'ook alweer over ging'.

Door de nadruk op de solo's en de door Bowie en Hart zorgvuldig dichtgemetselde ritmische raamwerken, had het concert voor mij zijn eentonige fases, waarbij ik mij dan maar vermaakte met het vergelijken van de diverse solisten. Bijvoorbeeld de beide trompettisten – een dankbare vergelijking, overigens. Terwijl Eddie Henderson (nog les gehad van Louis Armstrong) het gegeven ritme van een compositie vooral leek te bevestigen door het te omspelen, ging Weiss zich te buiten aan een vakkundige deconstructie van wat de ritmesectie aan degelijks probeerde neer te zetten. Haha, die good old drummer Billy Hart (ooit een maatje van Wes Montgomery): nooit eerder een zeventiger zo zien grijnzen, terwijl hij beentje werd gelicht!

Ver over de helft van het concert leek de zon op te gaan. Tot dan domineerden cryptische thema's die, zoals gezegd, haastig ingeslikt en daarna vergeten leken te worden; maar met een jazz waltz van Cables en het befaamde 'Priestess' van Billy Harper deed een grotere harmonische rijkdom zijn intrede. Gedaan was het met het modale gefreak van daarvoor, met die lange, horizontale lijnen in de richting van een onzichtbare horizon. Lyriek stak de kop op, en een gospelachtige sfeer, waardoor het publiek wakker geschud leek te worden. Pianist George Cables ontsteeg aan de eerder uitgerolde grijze klanktapijten (zoals Coltrane die ooit per gros bij Tyner leek te bestellen), en liet horen waarom Art Pepper hem liefkozend Mr. Beautiful noemde.

En Billy Harper, de nobel ogende tenorist die ooit een prettige tijd doormaakte in Blakey's Jazz Messengers, garandeerde met zijn splinternieuwe compositie 'Believe' een toegift, die alles had wat een toegift moet hebben: spanning, vuur en een goed gevoel om mee naar huis te nemen.

Een concert met twee kanten, kortom. Aan de voorkant een verdomd ernstige kop, maar aan de achterkant een heftig kwispelende staart.

Meer weten?
The Cookers waren een van de acts die optraden tijdens Jazz Middelheim 2011. Cees van de Ven maakte daar een fotoverslag van, dat je hier kunt bekijken.

Labels:

(Paul van den Belt, 15.11.11) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.