|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Marc Ribot Trio: freejazz vibrations maandag 7 november 2011, Jazzpower, Wilhelmina, Eindhoven Wie voor het eerst café Wilhelmina binnenkomt, ademt de traditie in van een lange jazzgeschiedenis. Met een blik op de oude jazz foto's , het behangpapier van oma, de mengelkroes van bruine tafeltjes en stoelen, zit de gezelligheid voor een avondje jazz meteen goed. Vanavond gaat het café Wilhelmina trillen bij de schurende akkoorden van Marc Ribot, bij de buitenaardse grooves van bassist Henry Grimes en bij de spannende opbouw van drummer Chad Taylor. Gitarist Marc Ribot, die dit jaar samen met Allen Toussaint nog te horen was op Jazz Middelheim, brengt vanavond een combinatie van eigen nummers ('FAT Man Blues' en 'Bb Blues') afgewisseld met standards van John Coltrane, Thelonious Monk en Albert Ayler. Met zijn herkenbaar geluid, gebogen over zijn gitaar, vastgekleefd aan zijn stoel, varieert hij zijn spel van weird naar harmonisch, van energiek en enerverend naar rustig en zacht. Zijn techniek is en blijft indrukwekkend. Ook bij snerpende solo's blijft zijn geluid genietbaar en verdraagzaam. Toegankelijke en verstaanbare free jazz waarbij het goed toeven is, ja het bestaat! Henry Grimes is een opmerkelijk figuur op dit podium. Hij startte in 1957 met sessies met Lee Konitz/Bill Evans. In het begin van de jaren zestig stond hij aan de basis van de free jazz met Albert Ayler. Van 1966 tot 2002 verdween hij van de jazzscene, maar hij staat er opnieuw sinds 2002. Met een downtown look recht voor zich uit starend, volgt hij nauwgezet de instructies op van zijn vrouw Margaret Davis die aangeeft wanneer hij moet wisselen van bas naar viool. Ontroerend hoe hij met een kinderlijke blik nagenoeg automatisch schakelt tussen verschillende ritmes en bewegingen. Hectische vormen en tinten veren uit zijn strijkstok. Drummer Chad Taylor verdient absoluut een dikke pluim. Hij drumt lekker stevig, nauwlettend en subtiel. Het klankenpalet van dit trio zorgt voor een enthousiast en spannend groepsgevoel bij muzikanten en publiek. Marc Ribot sluit af met een wiegelied voor het slapengaan, maar als we bijna ingedommeld zijn, laat hij voor een laatste keer een staaltje zien van zijn grote explosiviteit. Een optreden dat zeker blijft nazinderen bij het verlaten van Wilhelmina. Klik hier voor foto's van dit concert door Cees van de Ven. Labels: concert (Gerda Boel, 24.12.11) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
