|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Een pak ransel van Owen Hart Jungha Lee Trio + sessie, maandag 16 januari 2012, De Spieghel, Groningen Con Alma, zonder soul, kan dat? In De Spieghel speelde pianiste Jungha Lee het klaar. Haar optreden wilde maar niet van de grond komen, ondanks alle goede wil van alle betrokkenen – bassist Vassil Hadjigrudev en drummer Gene Jackson. Nu is Lee een artieste van de vierkante centimeter. Linker- en rechterhand verliezen elkaar nimmer uit het oog: met een toets of tien zou ze ook heel best uit de voeten kunnen. Pas in 'Cantaloupe Island' gingen de ritmes lekker wringen. Daar speelde de pianiste heel effectief blokakkoorden, wat haar stootkracht aanzienlijk vergrootte. Na het optreden van het trio was het, zoals te doen gebruikelijk, een komen en gaan van gastartiesten. In een medium-tempo bluesje kwam er wat leven in de brouwerij, de zaak ging eindelijk swingen, de ideeën tuimelden over elkaar naar buiten. De handel ontspoorde zowaar in een stukje free jazz van de zwaardere soort, waarna de gelegenheidsformatie zowaar weer op het goede spoor raakte. Alles goed en wel, maar wat een eersteklas drummer uit een stel eerstejaars conservatoriumstudenten kan halen werd maar weer eens duidelijk toen Owen Hart Jr. achter de kit plaatsnam. Het eerste gebod voor De Drummer ('Gij zult het tempo niet opdrijven noch laten zakken, want zoiets is de heer een gruwel') is er bij hem al op jeugdige leeftijd ingeramd en zoiets geeft een slagwerker paradoxaal genoeg veel vrijheid. Hart heeft bovendien als voordeel dat hij kennelijk veel meer dan de gebruikelijke twee handen en voeten tot zijn beschikking heeft. En dan die gortdroge knallen! Dat dat mag, zestien dagen na Nieuwjaar! Zoals gezegd, de studenten stegen - voortgeranseld door Hart - boven zichzelf uit. Een fragiele tenorist schreeuwde zich schor. Na zijn gloeiende bijdrage kreeg hij een vriendschappelijke maar overenthousiaste por van een collega, zodat hij met saxofoon en al tegen de lambrisering kwakte. Nog lang zat hij ongelovig met zijn kop te schudden. Groningen verkeert in de gezegende omstandigheid dat Owen Hart tegenwoordig in Beijum domicilie houdt, drie, misschien vier kilometer van de hot spots in de binnenstad. Doch hij liet doorschemeren dat hij overweegt terug te keren naar Italië. Ja hoor, alsof ze daar nog niet genoeg toffe muziek hebben. Labels: concert (Eddy Determeyer, 21.1.12) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
