Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Bijzonder beweeglijk
Lisa Cay Miller Q, zondag 20 mei 2012, Pianolab Amsterdam-serie, Goethe-Institut, Amsterdam

In de tweemaandelijkse reeks Pianolab-concerten, die worden georganiseerd door de Arnhemse pianist Stevko Busch, komen veel in Nederland nauwelijks te horen pianisten aan bod. Lisa Cay Miller is zo'n pianiste die in korte tijd een flinke reputatie heeft opgebouwd in Noord-Amerika. Miller opereert vanuit Vancouver en is in de eerste plaats componiste. Ze schrijft zowel voor klassieke formaties als voor jazzbezettingen. Evenals haar octet is Q vooral een instrument voor de uitvoering van haar composities. Q is een kwartet of een kwintet. In het Goethe-Institut was het de kleinere band die aantrad. Alle formaties van Miller hebben als ritmesectie contrabassist Steve Smith en drummer Dylan van der Schyff.

Vóór de aanvang van het concert vertelt Miler me dat het vaste vierde lid van het kwartet, celliste Peggy Lee, door haar kind niet mee kon komen voor de tournee door Europa. Haar plaats wordt ingenomen door violist Jesse Zubot, lid van het octet. De stukken komen van de twee albums van Q, 'Q' en 'Waterwall', die in respectievelijk 2006 en 2011 zijn opgenomen voor het label Green Ideas. De composities voor Q zijn vrij kort, maar ook bijzonder beweeglijk, wispelturig haast. Ze lijken vaak in een handomdraai van richting te veranderen. De thema's verschillen daarbij ook nog sterk van karakter. Soms wordt er ingezet met een abstract, ritmisch patroon, dan weer met een meeslepende, zachte melodie of een puntige, luchtige inzet, die voorbode van een stevige duo-improvisatie blijkt te zijn. De stukken kennen een grote variatie aan vormen, maar ook de opbouw en de taakverdeling tussen de musici is telkens weer anders.

Millers muziek kan een open of juist een hermetische indruk maken. Er wordt vaak tegen de jazzconventies aangeleund, maar nergens kan ik Miller op een cliché of iets gemakzuchtigs betrappen. Integendeel, de muziek heeft haast iets onrustigs in de wijze waarop de spanning tussen thema en improvisatie wordt opgezocht. De improvisatorische kwaliteiten van de musici staan buiten kijf, al is de werkwijze van de afzonderlijke musici zeer verschillend. Miller improviseert als een componiste: zeer bedachtzaam, meer op de noten en de ritmische patronen lettend dan op de klank op zich, hoewel ze het binnenwerk van de vleugel niet schuwt. Zubot is een fijnzinnige instrumentalist, die fraaie microtonen en subtiele ritmische variaties in huis heeft. Daartegenover staat het stevige, flegmatieke spel van Smith, die geen noot te veel speelt, maar ook elegant en mooi melodieus soleert. Van der Schyff is een slagwerker met een kleurrijke, lichtvoetige toets. Hij omspeelt de ritmische basispatronen eerder dan dat hij ze accentueert. Kortom, Q speelt kamermuziek van hoog niveau, waarin de instrumenten voortdurend een andere rol krijgen.

Labels:

(Ken Vos, 8.6.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.