Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Concert
No-nonsense gitaarspel
Tim Langedijk Trio feat. Jasper van 't Hof, vrijdag 5 oktober 2012, Paradox, Tilburg

Tim Langedijk verraste menigeen met zijn heldere, no-nonsense gitaarspel. Achter het brave, jongensachtige uiterlijk gaat in ieder geval een denker schuil. Een denker en een veelzijdig gitaartalent, zoveel is wel duidelijk. Langedijk laat zich niet vangen in beperkende genres en improviseert vanuit een eigen visie. Zijn muziek kent invloeden uit jazz, rock, blues én country. Hij is relaxed en creëert zo zijn eigen stijltje. Een scheurende rocksolo gevolgd door een cowboydeuntje, waarom ook niet? Langedijk doet het gewoon omdat hij het leuk vindt.

Maar hij verkeert ook in goed gezelschap. Udo Pannekeet speelt de (linkshandige) zessnarige bas in twee varianten, elektrisch en semi-akoestisch (fretloos), allebei van de hand van de Nederlandse gitaarbouwer Piet Visser. De toegevoegde lage B- en hoge C-snaar maakt de speelruimte groter en de rol van bassist in feite interessanter.

Pannekeet was duidelijk aanwezig, maar daardoor niet overdadig. Hij manoeuvreerde soepel rondom de melodie, om vervolgens vlotjes weer terug te keren naar een strakke begeleiding. Daarin vond hij een goed oor bij kompaan Hans van Oosterhout. Ook vanavond weer toonde laatstgenoemde zich een held met de (drum)stokken door ingewikkelde patronen en tegendraadse ritmes, maar met Pannekeet in de ritmesectie legde hij een strakke fundering voor Langedijk en pianist Jasper van 't Hof.

Alhoewel het trio op zich al een prettige aangelegenheid is, voegde Van 't Hof er een extra showelement aan toe. De man is de jongste niet meer, maar qua passie doet hij beslist niet onder voor jongere collega's. In de stukken die tijdens het concert gespeeld werden, veelal afkomstig van 'November', de laatste cd van het trio, speelde hij een grote rol, een die hij met verve vervulde. Van 't Hof schuwde het uitbundig improviseren niet: woeste akkoorden, heftige klankenregels alsook kunstig geïntoneerde accenten kleurden zijn spel.

De gitaarlijnen van Langedijk zijn melodieus en door ongekunsteldheid puur te noemen. Maar de samenwerking tussen piano en gitaar is altijd een lastige. Misschien gaf Langedijk daardoor soms een té oppervlakkige kijk in zijn muzikale keuken en zou je willen dat hij eens uit zijn dak zou gaan. Langedijk lichtte een tipje van de sluier van zijn kunnen op, maar zette een bijzondere combinatie neer van ervaring, verjongende uitdagingen en zijn verfrissende blik. Hij is beslist een aanwinst voor het Nederlandse jazzgezelschap.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Donata van de Ven, 16.10.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.