Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Gespierde lyriek in Amsterdam

Jacky Terrasson Trio, zondag 28 oktober 2012, North Sea Jazz Club, Amsterdam

Pianist Jacky Terrasson is in Nederland vooral bekend als oom die Kyteman op zijn vierde een trompet heeft gegeven. In de North Sea Jazz Club laten hij en zijn trio horen dat ze zelf ook meer dan verdienstelijk spelen. Met hun gespierde akkoorden en lyrische liflafjes krijgen ze het publiek meteen aan hun voeten.

"Bon Soir", mompelt de kleine, gedrongen man die lenig het podium opspringt en meteen achter de piano kruipt. Hij slaat één noot aan en luistert ingespannen. Na een tijdje volgt een tweede noot. Zo ontspint zich een zwierige melodie die zo langs de Seine kan flaneren. Het zou de invloed van Parijs kunnen zijn, de stad waar Terrasson jarenlang gewoond heeft. Stevige akkoordenintro's en -loopjes zijn deze New Yorker ook niet vreemd. Met een beetje fantasie hoor je er de Duitse degelijkheid van zijn geboortestad Berlijn in voorbij denderen.

Dat alles gebeurt in perfect samenspel met twee bomen van kerels: drummer Justin Faulkner en contrabassist Burniss Travis. Blindelings vullen ze elkaar aan, bijvoorbeeld in de half uur durende medley waarmee het concert opent. De openingstune van de Harry Potterfilms komt voorbij, alle liefde van John Lennon, de karavaan van Amy Whinehouse en Michael Jackson die op de maan swingt. Voor kennersoren valt vast ook Monk te herkennen, net als Satie en Keith Jarett. Terrasson heeft van die laatste zelfs het gekreun overgenomen, maar dan beter getimed, op minder storende momenten.

Er klinken ook eigen composities en standards, vooral van de cd 'Gouache' uit 2012. Gouache, verf waarmee een kunstenaar niets meer zichtbaar laat van de ondergrond. Het is dé manier waarop Terrasson met standards omgaat: tradtionele kaders zo'n eigen, originele draai geven en daarmee muziek creëren die zelfs voor doorgewinterde luisteraars nog maar net te herkennen is. In Amsterdam klinken ook felle, strak gespeelde Afrikaanse ritmes, die je buik een gratis trilmassage geven, afgewisseld met mooie, uitgespeelde melodielijnen. Zelfs de stilte krijgt de tijd. De heren van het trio spelen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is om al deze stijlen te combineren, zonder dat het een hutspot wordt.

Dan speelt Terrasson even met één hand en strekt hij de vingers van zijn andere hand. De gewrichtjes hebben behoefte aan een anti-rsi pauze. Die duurt niet lang. 'Kátang', klinkt een lage bastoon. Een mokerslag is er niets bij. Als de snaar nu niet is gesprongen, gebeurt dit zeker de volgende keer. Terrasson is meteen doorgegaan en speelt met zijn rechterhand de druppeltjes van een zwoel regenbuitje. Hoezo perfecte techniek?

Zo vliegt het concert naar zijn einde. De pauze wordt overgeslagen. Zo'n nodeloos oponthoud haalt je maar uit je concentratie. In New York, de huidige woonplaats van Terrasson, houdt het leven ook geen halt. Terrasson stelt kort de bandleden voor en gaat meteen weer zitten voor de toegift. In verhouding tot de rest van het concert komt deze wat moeizaam op gang, maar uiteindelijk trekken alle karakteristieken van de avond voorbij: Franse lichtvoetigheid in de melodieën, Duitse stevigheid in de akkoorden, de Amerikaanse swing en het New Yorkse tempo.

Terrasson speelt dan wel mainstream, maar daarbinnen is hij ongelooflijk avontuurlijk. Zijn groove lijkt op die van Oscar Peterson en Art Tatum, maar hij speelt ook graag leentjebuur bij popmuziek en giet daar een jazzy sausje overheen. Het trio geniet. Het publiek ook. Dat springt op voor een staande ovatie als de speelreuzen, de kleine man ingeklemd tussen de groten, afsluiten met een buiging. Die is universeel.

Klik hier voor foto's van dit concert door Koen Scherer.

Labels:

(Heleen van Tilburg, 21.1.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.