Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Italiaans meesterwerk
Enrico Pieranunzi's New European Trio, donderdag 15 november 2012, Schouwburg Junushoff, Wageningen

De schouwburg is afgeladen vol. Bekenden slaan elkaar op de schouders en vragen elkaar hoe het gaat. Een enkeling probeert manmoedig een tijdschrift te lezen, vast een vakblad over landbouw. We zitten in Wageningen en iedereen is uitgelopen voor stadsgenoot en bassist Jasper Somsen. Hij speelt deze avond samen met drummer Pieter Bast én Italiaanse meesterpianist Enrico Pieranunzi.

Pieranunzi is één van de invloedrijkste jazzpianisten en –componisten van Europa. Na zijn klassieke scholing heeft hij een eigen, lyrische stijl ontwikkeld met klassieke en Latijns-Amerikaanse invloeden. Hij laat zich onder andere inspireren door Bill Evans en Chick Corea én door Ennio Morricone. In diens filmmuziek speelde Pieranunzi piano.

In 2010 brengt contrabassist Somsen samen met Bert Lochs, Florian Zenker, Jeroen van Vliet en Pieter Bast een cd uit, geïnspireerd op Pieranunzi's werk. 'Dreams, Thought & Poetry' verschijnt bij Challenge Records en de meester zelf is enthousiast. En hij stelt Somsen en Bast voor om gezamenlijk te gaan optreden. Het New European Trio is geboren en vanavond spelen ze in Wageningen.

Een wat oudere, introverte man werpt een blik om het gordijn aan de zijkant van het toneel. Een paar minuten later loopt hij in een onopvallend pak én op witte gympen naar de piano, gaat voorzichtig op de harde houten stoel zitten en laat de toetsen klinken. Meteen ontrolt zich een mooie, lyrische melodie. In heldere akkoorden en vloeiende klanken vloeit het ene verhaal na het andere uit zijn piano.

In de eerste nummers loopt de timing niet helemaal zoals bedoeld. Maar na een paar nummers weet Bast de pianist moeiteloos te volgen. Onder de openstaande klep van de vleugel door hebben ze vaak oogcontact. Als de afsluitende slag op de bekkens perfect getimed is, gaat Pieranunzi's duim omhoog. Somsen is deze avond vooral erg hard aan het werk. Zijn vingers solliciteren naar spierpijn, maar de complexiteit van Pieranunzi's composities lijkt een tree te hoog. Na een paar nummers komt het trio als geheel toch op stoom.

Pieranunzi laat vervolgens horen hoe een ballad moet klinken: lieflijke akkoorden met links en met rechts een frisse melodie, begeleid door zachte drums en een strijkende bas. De eerste set is vooral lyrisch, als een warm notenbad met bubbels. De ruimtelijke melodielijnen gaan als vanzelf over in improvisaties en omgekeerd.

Dan is de pianist aan een sigaret toe. Tijd voor pauze. Daarna start het trio met Latijns-Amerikaanse ritmes, met stevige bas en drums. Het heeft wat weg van The Bad Plus, de Amerikaanse band die jazz en pop speelt met de kracht van rock-'n-roll. Het is de invloed van Somsen en Bast, die vaker in deze stijl spelen.

Een spotlight op Pieranunzi. "They say I can do it", zegt hij als hij Scarlatti speelt. Hij heeft gelijk. De sterren aan het Wageningse firmament wanen zich een paar eeuwen terug. In 'Blue Water' is de jazz weer terug. In de hele tweede set klinkt op de piano één keer een atonale toon, de eerste van de avond. De pianist kijkt erbij alsof hij een citroen heeft ingeslikt. De grenzen van de harmonie opzoeken, alla, maar er echt overheen, dat past niet bij zijn gevoel voor stijl en gratie.

Bij een volgend nummer zit Pieranunzi, die tot nu toe met het hoofd gebogen een afgesloten ruimte met de piano heeft gevormd, kaarsrecht achter de toetsen. Is dit een nieuw nummer? Hoe het ook is, de noten stromen uit de piano alsof ze in Niagara zijn en Pieranunzi trekt bij de bastonen zijn handen fel terug om de klank er met nog meer kracht uit te trekken.

In de tweede set is het trio nog meer op stoom gekomen. Pieranunzi blijft leidend, maar Bast en Somsen spelen vaker een solo. Die duurt maar kort. Exact getimed valt Pieranunzi na een paar minuten in, om het initiatief weer over te nemen. Aan het einde neemt hij afscheid van het publiek. Somsen, die een droom heeft zien uitkomen, geeft Pieranunzi een stevige omhelzing. Daar houdt de Italiaan niet zo van. Bast moet het doen met een welgemeende, warme handdruk.

(Heleen van Tilburg, 15.2.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.