Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Concert
Scott en Sjoerd: werelden van verschil
Scott Hamilton & Rein de Graaff Trio (Platformtheater) / Sjoerd Dijkhuizen, Bert van Erk & Gijs Dijkhuizen (Jazzcafé Alto), donderdag 28 februari 2013, Groningen

De zestigers en zeventigers zaten bij tenorist Scott Hamilton, de dertigers en veertigers bij collega Sjoerd Dijkhuizen. De vijftigers werden ongetwijfeld elders in de stad bediend.

Hm, zestigers en zeventigers – riekt dat niet naar gezapigheid? Klopt. Want die Scott Hamilton, die eind jaren zeventig de jazzwereld verbaasde door geheel tegen de tijdgeest in, met een stijlopvatting die drie decennia jazzgeschiedenis negeerde, New York te veroveren, die kleine tenorist houdt zijn soul zorgvuldig buiten beeld. Je kunt hem tot de school Lester Young-Don Byas-Flip Phillips rekenen – voor zover dat een school is – maar de spirit die deze saxofonisten kenmerkte, ontbeert hij. Hamilton mag dan een broekhijser zijn, wat ik op zich altijd als een goed teken beschouw, hij is vooral een mooimaker, een gladstrijker.

Terwijl het optreden toch veelbelovend begonnen was. "What key we're in?" informeerde hij bij pianist Rein de Graaff, hij hees zijn broek op en zette 'Tangerine' in. De Graaff lijkt sedert het veilig bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd alleen maar avontuurlijk te zijn gaan spelen. Zijn springerige lijnen construeert hij met behulp van beboplegosteentjes van uiteenlopend model, aangevuld met meer persoonlijke versierinkjes. Daarbij moet worden opgemerkt dat de oudste steentjes alweer een halve eeuw geleden gelegd zijn. Best zeldzaam spul.

De groep in café Alto moest een piano ontberen, zodat er geen chases gespeeld konden worden, zoals De Graaff en Hamilton dat in 'Good Bait' deden – een schaars moment dat er iets ontstond dat je leven in de brouwerij kon noemen. De sololast kwam nu voor het grootste deel op de schouders van Sjoerd Dijkhuizen. Je kunt hem tot de stroming Dexter Gordon-Hank Mobley rekenen – voor zover dat een stroming is. Net als zijn voorbeelden ging Dijkhuizen er vol tegenaan. Over soul gesproken. En niks geen gladstrijkerij: Dijkhuizen borstelde krachtig tegen de draad in. Tekenend was dat hij zijn sets met Gordon-standards begon, 'Fried Bananas' en 'Cheesecake'. Very tasty.

Het beproefde 'All The Things You Are' kreeg een goed gelukte facelift ("van Ronnie Cuber," vertrouwde hij de verslaggever toe) en de interactie tussen de drie muzikanten was de hele avond naadloos en intens. Broer Gijs, op drums, legde een Billy Higgins-achtige speelsheid aan de dag en bassist Bert van Erk, een stevige walker, liet maar weer eens horen dat drummers zijn beste vrienden zijn. De toegift was een volgens deze oren volledig geïmproviseerde 'Blues For Johnny Griffin', in medium tempo nota bene, waarbij Sjoerd tussen neus, lippen en licks door de structuur en de changes richting Van Erk mompelde.

Willem Schwertmann maakte foto's van beide concerten: klik hier (Scott Hamilton) en hier (Sjoerd Dijkhuizen).

Labels:

(Eddy Determeyer, 12.3.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.