|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Caleidoscopische magie Monty Alexander Trio, vrijdag 15 maart 2013, Bimhuis, Amsterdam Monty Alexander speelt opnieuw in het Bimhuis. Anderhalf jaar geleden was hij hier terug na een afwezigheid van 24 jaar. Nu treedt hij op met zijn trio en geeft het gedroomde concert. De zaal is afgeladen met opgewonden liefhebbers. Bassist Hassan Shakurbas en drummer Frits Landesbergen betreden het podium om een swingende warming in te zetten. De maestro kan aanschuiven. Wat heeft de sympathieke Jamaicaan in petto? Monty's gulle glimlach verraadt dat het een geanimeerde avond zal worden. Al in zijn jonge jaren verdiende Alexander zijn sporen als begeleider van de allergrootsten, tot Frank Sinatra aan toe. Vanaf zijn eenentwintigste geniet hij wereldfaam met zijn eigen trio's, waarin hij samenwerkte met onder anderen Ray Brown en Milt Jackson. Zijn inspiratiebronnen waren de beste pianisten uit die tijd: Art Tatum, Nat 'King' Cole en Oscar Peterson. Alexander geniet nog steeds met volle teugen van het optreden. Monty Alexander is een entertainende meesterpianist. Gun hem zijn fratsen en grijp de kans om een unieke pianist aan het werk te zien, die nog steeds kan beschikken over een fabuleuze techniek. De piano kent voor hem geen geheimen. Het goed determineren van Alexanders spel is lastig. Hij is grillig en maakt voortdurend onverwachte overgangen en wendingen. Intieme frases worden ruw verstoord door uitspattingen die hem op ramkoers leggen. Veelvuldig strooit hij met citaatjes en genremedleys. Vormvastheid is hem vreemd, hoewel hij toch steeds terugkeert bij het uitgangspunt en de structuur van zijn repertoire (standards en popsongs). Alexander voegt herhaaldelijk ritmische en harmonische elementen in zijn muziek, die een klassieke scholing verraden. Met groot gemak schakelt hij van impressionistische sequensen naar swing, om daar vervolgens invloeden uit bop, calypso en reggae in te mengen. Zijn spel heeft veelal een romantische inslag en wordt steevast gedreven door zijn passie voor syncopische ritmes. Hoewel hij vaak slordig is en bijna nooit op een coherente manier afmaakt waaraan hij begint, rest niets dan devotie en ontzag als je wordt gegrepen door de ruimte tussen zijn noten: de superieure timing en frasering in Alexanders spel. Kippenvel. Alexander wordt bijgestaan door een sterke ritmesectie. Landesbergen voelt de grote meester perfect aan, volgt en geeft power of tegengas, precies waar dat nodig is. Shakurbas beheerst alle oude technieken. Hij laat zijn instrument zingen en ronken in een perfecte swing. Als mystery guest maakt zangeres Katherine Alexander (echtgenote van) haar opwachting in twee songs. Het concert is als een overladen tentoonstelling. Alexander haalt alles uit de kast en flirt als een crooner met de zaal, in een aaneenschakeling van hoogtepunten. De intimiteit van het Bimhuis en het enthousiaste publiek vallen opnieuw in de smaak bij Alexander. Laten we hopen dat er iets moois is opgebloeid tussen de pianist en Amsterdam. Encore! Labels: concert (Unknown, 7.4.13) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
