|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Subtiele speelsheid zonder franje Harmen Fraanje Trio & Tony Malaby, 19 december 2012, Bimhuis, Amsterdam Uitgesponnen melodielijnen met veel ruimte voor improvisaties, zo is het hartveroverende spel van pianist Harmen Fraanje. In zijn nog jonge carrière heeft hij al veel prijzen gewonnen, samengespeeld met grootheden als Eric Vloeimans en de twee cd's van zijn trio, 'Avalonia' en 'Ronja', zijn lovend ontvangen. Hoe is het als de heren samenspelen met de New Yorkse saxofonist Tony Malaby, die bekend staat om zijn enerverend spel? Licht absurd en creatief, zo is de aftrap van Malaby. Waar is de muziek? Ja, ze wil komen en de sax zwelt aan. Fraanje volgt op piano en het duurt even voor de pianoklanken in de kakofonie ruimte innemen. Ook in een volgend nummer laat Malaby de energieke kant van zijn spel horen. Zijn sax is als een snerpende trein die op stoom komt. Fraanje en de rest van het trio volgen weer, nu met strakke ritmes. Bassist Flin van der Feen speelt vrijwel het hele concert dienstbaar aan het geheel. In sommige nummers krijgt - of neemt (?) - Van Hemmen de ruimte om te laten horen hoe creatief hij kan drummen. Hij tovert bijvoorbeeld knerpende voetstappen tevoorschijn, die in een hoorspel niet zouden misstaan. Daarna laat hij zijn kwastjes van niks naar nergens drentelen op de huiden van de trommels. Spannend, spannend, spannend. En dan het spel van Fraanje. Vooral in de bastonen laat hij onverwachte klankkleuren en subtiliteiten ontstaan, als barnsteen waar sterretjes in glinsteren. De titels van de nummers? Ach, wat doen die er dan nog toe. Fraanje weet het zelf soms ook nog niet. "Doe maar X,Y,Z." Het gaat de heren niet om de franje eromheen, maar om samen mooie muziek maken. Malaby sluit moeiteloos bij het trio aan. Hij neemt ook de tijd om klankkleuren te onderzoeken en de melodie zich te laten ontwikkelen. De heren spelen samen alsof ze nooit anders doen. Ze hebben nauwelijks oogcontact en dat hebben ze ook niet nodig om hun muziek op elkaar af te stemmen. In 2009 speelden Fraanje's trio en Malaby voor het eerst samen. Fraanje had van het November Music Festival carte blanche gekregen en vulde dat in met de veelgevraagde saxofonist. 'It turned out the be a life changing first meeting for the musicians with totally improvised music only', schrijft Fraanje op zijn site. Dat smaakte naar meer, gelukkig. Na de pauze ontdekt de drummer dat het Bimhuis gordijnen heeft. En die kun je heen en weer schuiven, rrrrr... rrrrrr, heel langzaam, maar ook heel snel. Even is het drumstel overbodig. Bij vrijwel elk nummer cirkelen de handen van Fraanje boven de piano. Als publiek zou je dan wel willen schreeuwen: toe, speel, het is prachtig wat je doet! Fraanje kiest rustig het moment waarop de klanken precies iets toevoegen aan het geheel. Niets meer en niets minder. De keren dat Malaby niet meespeelt, luistert hij ingetogen naar de muziek, zijn sax wiegend op zijn arm als een dierbare baby. In een volgend nummer schettert zijn sax weer zo dat die al het stof uit je oren blaast. Later dit jaar komt er een cd uit van Fraanjes trio met Malaby. Dan kunnen we voortaan altijd genieten van het nu eens melodische, dan weer energieke, maar altijd verrassende samenspel van de heren. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Maarten Jan Rieder. Labels: concert (Heleen van Tilburg, 22.4.13) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
