Cd
Fred van Duijnhoven - 'Breuk' (PJJ, 2013)
Opname: 15 december 2012

Fred van Duijnhoven is bepaald niet de gemiddelde drummer. In zijn lange carrière heeft hij zijn werk voor vaste ensembles steeds afgewisseld met soloprojecten die hem vaak naar ongebruikelijke locaties voeren, zoals de Telpost langs de Rijn bij Millingen en de maïsakkers van Klein-Amerika buiten Groesbeek. Ook de bands die hij van een ritmische ondergrond voorziet, zijn nooit de dertien-in-het-dozijn-combo's, maar avontuurlijke tot experimentele groepen, zoals I Compani en het onvolprezen Bo's Art Trio met saxofonist Bo van de Graaf en pianist Michiel Braam. In een meer recent verleden vormde Fred met zijn broer Martin en de percussionisten André Groen en Eugène Flören de groep Wyler 4, een kwartet waarin het melodisch slagwerk centraal staat.

Wat opvalt in elke muzikale context waarin Van Duijnhoven figureert, is dat hij niet alleen het ritme voor zijn rekening neemt, maar een dimensie toevoegt vanuit een impulsieve beeldende kracht, een vermogen om via het samenspel van ritmepatronen en de puur expressieve klankenrijkdom die aan trommelvellen en deksels ontlokt kan worden, stemmingen op te roepen en de fantasie van de luisteraar in werking te stellen. Dat deze effecten worden bereikt met minimalistische middelen is een kwaliteit die kenmerkend is voor zijn soloalbums, waarvan er tot nu toe drie zijn verschenen. 'Breuk' is daarvan de meest recente, na 'Bellbird' (1996) en 'Bird’s Nest' (2003). De titels verraden het al: hier is een drummer-vogelaar aan het werk, die net als de componist Olivier Messiaen gefascineerd is door de vloeiende overgang tussen de georganiseerde muzikale context en de vrije, onbeheerste klankwereld van de vogel in zijn natuurlijke omgeving.

Het stuiterende ritme van het openingsnummer 'Goshawk' is een mooie illustratie van dit concept: de opzwepende drumroffels lijken een begeleidingsmelodie bij de bronstige paringsvlucht van de havik. Trommels en bekkens lijken soms onafhankelijk van elkaar bespeeld te worden, waardoor een complex en omvangrijk geluid ontstaat met veel dynamiek en diepte. In de fijne cover van Burt Bacharachs hit 'Close To You' (met de toepasselijke openingszin: 'Why do birds suddenly appear when you are near') zijn het de subtiele brushes die als ijverige vogeltjes rond de door zangeres Amber van Nieuwburg sereen gezongen melodie fladderen. De spaarzame, maar essentiële bijdrage van marimba-speler Eugène Flören zorgt ervoor dat de kern van de compositie hier misschien dichter wordt benaderd dan in de bekende romantische vertolking van The Carpenters.

Pronk- en titelstuk van deze met een speeltijd van 13 minuten wel erg korte mini-cd is het nummer 'Breuk', dat Van Duijnhoven samen met Eugène Flören uitvoert. Het is een ontregelend stuk muziek met een schijnbaar eenvoudig ritme dat via bepaald niet voor de hand liggende accenten van de marimba op een haast bizarre, maar onverstoorbare wijze wordt ontleed, totdat er uiteindelijk een soort muzikale slapstick ontstaat. 'Breuk' bevat zoveel intrigerends dat je je afvraagt waarom een muzikant met een dergelijke gave zo lang onder de radar blijft.

Labels: cd

(Eddy Determeyer, 11.3.14) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.