Cd/Lp / Jazztube
MannGold De Cobre – 'MannGold De Cobre' (El Negocito, 2014)

Is MannGold de Cobre een evenaring van het oplawaai dat je tijdens een concert ontvangt? Nee, natuurlijk niet. Maar soms komt het wel verdomd dichtbij, is de vrijgekomen adrenaline en eensgezinde energie bijna tastbaar. Dat de band koos voor een no-nonsense aanpak, waarbij alle overbodige franjes en trucs van de studiovloer achterwege gelaten worden, was dan ook een goede beslissing. Dit is nergens zo sterk gepolijst dat het gaat glanzen. Je hoort soms wat ruis. Deze muziek klinkt strak, maar wel met soul. Die drums klinken als drums, instrumenten zitten ingebed in een groepssound die het geheel als grootste prioriteit heeft.

Meer nog dan die sound, is het de stijl die opvalt. Want MannGold De Cobre, eigenlijk de kwintetversie MannGold uitgebreid met acht blazers, is een denderende truck van rock, psych, kraut, punk en jazz die regelmatig uitpakt met eindeloos malende ritmes, bronstig pompende riet- en koperblazers en withete gitaarkruisingen. Opener 'Wahnsinn' legt de lat meteen hoog, met een knappe opbouw en een song die laag na laag toevoegt, gestaag blijft winnen aan intensiteit en openbarst met een wellustige gretigheid. Pure elektriciteit, waarbij het lijkt alsof je geen 8, maar 24 blazers hoort. Geweldige bonus: dat valse einde met de knetterende coda.

Meteen daarna wordt uitgepakt met prijsbeest #2, 'Fuzzhound'. Live steeds goed voor een waar stonerfestijn vol uit hun voegen barstende riffs, krachtige breaks en schwung die de heupen oncontroleerbaar aan het schudden brengt. Een paar spannende wendingen zijn ook aanwezig. De ene keer naar het terrein van de voluptueuze 70's soundtracks, de andere keer naar een punkachtige versnelling en een terugkeer naar de startriff. In afsluiter 'IND' wordt die werkwijze ook gehanteerd. Een gouden idee na die aanzet met uitwaaierende gitaren en een broeierige, sensuele vibe die je er nog eens aan herinnert dat MannGold De Cobre niet alleen trekt, sleurt en pompt, maar ook de decadentie opzoekt met seks, kauwgom en slechte bedoelingen.

Nochtans zit er ook meer dan voldoende variatie in deze zes tracks. Zo nemen de blazers resoluut het voortouw in 'A Fistful Of Sauerkraut' en worden NYC en X-Legged Sally in de blender gegooid, waardoor de band klinkt als een ontregeld feestorkest dat scheurt en veegt en een kromme gitaarfurie erin verwerkt. 'Stereo' lijkt aanvankelijk dan weer punkfunkregionen op te zoeken, maar ontaardt al snel in hakkende snarenpartijen en een nieuw rondje gedender, dat even zelfs richting outer space dreigt te gaan. En die simultane drumroffels!

Rest enkel nog 'Sonic', de vreemde eend in de bijt, de dromerige aanzet van de tweede vinylhelft met een verleidingsdans tussen flemende gitaren en vleiende blazers, die elkaar opvrijen tot een weidse, majestueuze finale. En voilà, België heeft er een nieuwe opwindende band bij, onder leiding van Rodrigo Fuentealba en Peter Vermeersch. Of nee, die band was er al, maar valt nu ook in huis te halen. En ook al ontbreekt dan het echte zweet, het lijfelijke en de jeuk: het is een knoert van een plaat.

Deze recensie verscheen ook op Enola.be

Bekijk de Jazztube!
Klik op de afbeelding linksboven om een live-uitvoering te bekijken van 'Stereo', opgenomen in maart 2012 in kunstencentrum NONA, Mechelen.

Labels: cd, jazztube

(Guy Peters, 28.12.14) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.