Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert / Jazztube
Rantala Variationen... in blue!

Iiro Rantala, vrijdag 27 februari 2015, LantarenVenster, Rotterdam

Een solo-pianoconcert vraagt van de vertolker naast boeiende speeltechnische vaardigheid ook het talent om de nummers en de avond zó op te bouwen dat de aandacht caleidoscopisch wordt vastgehouden. Nu is de zowel klassiek als jazz geschoolde pianist Iiro Rantala tevens een verdienstelijk componist. Zo schrijft hij voor radio-, tv- en theaterproducties, voor films en klassieke stukken voor diverse bezettingen. Dus als we deze avond als een compositie zien, dan mag je verwachten dat deze Fin weet wat hij doet.

Hij opent met het Kyrie van Bach, die hij de allereerste jazzmusicus ooit noemt, die volgens hem de bakermat van de geïmproviseerde muziek vertegenwoordigt. Het maakt duidelijk waar Rantala zijn mosterd haalt. Hij speelt halverwege de avond nog meer Bach. Opeenvolgend speelt hij twee van de Goldberg-Variationen en gebruikt deze vervolgens als springplank voor zijn eigen variaties. De Variationen zijn dus eigenlijk uitgeschreven improvisaties.

De avond is een hommage aan zijn helden, die variëren van Gershwin tot John Lennon en van Esbjörn Svensson tot Eroll Garner. Al snel wordt duidelijk dat Rantala van pakkende heldere melodieën houdt. Op een goede melodie kan je uitstekend variëren; het biedt voldoende speelruimte om mee te kunnen avonturieren. Of de stijl nu ragtime, pop, barok of pianojazz is, het is om het even. Een heldere en simpele melodie is als een oorworm die je niet snel loslaat. Het bijna onophoudelijk zoeken naar dat soort riffjes en daarop variëren in vorm, tempo, stijl, intensiteit en harmonie kenmerkt het spel van deze bevlogen Rantala.

De avond is ook een liefdesbetuiging aan zijn muze: de piano. Het instrument is zijn muzikale stem, waarmee hij honderduit wil en kán vertellen. Het is een verrukking om iemand met zulke soepele speelvaardigheid zijn instrument te zien en horen bespelen. Van de jubelende hamerende akkoorden in het aan Garner opgedragen 'Thinking Of Misty' tot en met het intens breekbare en ontroerende 'Tears For Esbjörn'. Tijdens Lennons 'Norwegian Wood'/'Woman' laat hij transparant horen hoe hij de basismelodie pakt en deze gaandeweg ontleedt, opnieuw samenstelt en van een ander arrangement en andere harmonieën voorziet.

Het schuurt deze avond nergens, maar spannend blijft het tot het einde. Je kan niet anders dan met een glimlach meegaan in het bevlogen en aanstekelijke spel van deze boeiende en ontwapenende pianist. Iets om alvast naar uit te kijken is zijn Lennon-album, dat aan het eind van dit jaar verschijnt.


Bekijk de Jazztube!

Klik op de afbeelding hierboven om te luisteren naar Iiro Rantala met zijn hypnotische compositie 'Freedom', waarbij een partij van pianosnaren door een handdoek gedempt zijn.

Labels: ,

(Kees Schreuders, 4.3.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.