Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert / Audio
Een modus vinden om samen op te trekken

Alexander Hawkins & Han Bennink, vrijdag 13 maart 2015, Bimhuis, Amsterdam

Pianist Alexander Hawkins, afkomstig uit de jazzscene van Oxford, heeft zich de laatste jaren geprofileerd als spontane improvisator en als bandleider van zijn ensemble. Die middelgrote formatie steekt zowel qua compositorisch materiaal als arrangeerwerk met kop en schouders boven het gemiddelde uit. Kort geleden heeft hij zijn eerste trioplaat uitgebracht als eerste uitgave op zijn eigen label. Hawkins heeft een gezonde voorkeur voor pianisten als Art Tatum, Duke Ellington, Elmo Hope, Thelonious Monk en Cecil Taylor, muzikanten dus met opvallende pianistische eigenschappen. Intussen is Hawkins ook lid van de band van de Ethiopische vibrafonist Mulatu Astatke, waarmee hij ook tourde in de periode dat hij met Han Bennink in het Bimhuis speelde. Dit concert is onderdeel van een uitwisseling met de Londense club Vortex, waarvan concerten regelmatig in het programma 'Jazz On 3' te horen zijn. Het was ook in dit programma waar ik voor het eerst iets van Hawkins hoorde.

Het is ook de eerste keer dat Hawkins en Bennink met elkaar spelen. Han Bennink vertelt het publiek tijdens de eerste set dat ze elkaar vier uur geleden voor het eerst hebben ontmoet. Overigens speelt Bennink vandaag op drie setlocaties op het podium, waarvan de eerste een complete drumset is, in tegenstelling tot alleen de snarentrom waar ik hem de laatste jaren vooral op heb gezien. De musici tasten elkaar af, de pianist kennelijk als jongere wat afwachtender en met respect voor de nestor van de Europesee improdrummers. Bennink probeert zoals vaak energie te creëren door met opzet af en toe een inzet van zijn partner te versjteren of overdreven uit te vergroten. De pianist is kennelijk wat gewend en gaat gewoon door zijn spontane improvisaties te structureren met de nodige verwijzingen naar Tatum, Ellington of Taylor. Bennink is explosief en expressief als altijd. Er is niet echt veel samenhang, maar er zijn wel veel interessante korte interacties. Na zo'n dertig minuten lijken de musici een modus gevonden te hebben om samen op te trekken.

In de tweede set lijken de musici al jaren met elkaar te hebben samengespeeld. Bennink zet in en Hawkins speelt meteen donkere ritmische partijen in de beste Cecil Taylor-traditie. Bennink geeft hem meer ruimte om aandacht te besteden aan zijn dynamische opbouw. De veelbelovende korte uitbarstingen van de eerste set worden nu vaker omgezet in langere spanningsbogen. In ieder geval worden de verschillende stijlinvloeden vloeiender aan elkaar gekoppeld. Het samenspel met Bennink klinkt nu tot het eind toe heel organisch. Hawkins maakt met dit concert meteen veel van zijn belofte als spontane improvisator waar. Ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van het Bimhuis worden veel van de concerten opgenomen en gedurende één jaar beschikbaar gesteld als audiostreams op de website, zo ook dit concert. Zij die het concert hebben gemist, kunnen nagaan of ze het met me eens zijn.

Klik hier voor foto's van dit concert door Maarten Jan Rieder.

Dit concert plus een interview is terug te horen via Bimhuis Radio:
Tracklist:
1 - pre-concert
2 - interview: Alexander Hawkins & Han Bennink (02:33)
3 -set 1: Alexander Hawkins & Han Bennink (31:18)
4 - intermission (1:10:40)
5 - set 2: Alexander Hawkins & Han Bennink (1:29:30)


Labels: ,

(Ken Vos, 26.4.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.