Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Slang glijdt door impro-suite

Serpiente Emplumada, zaterdag 4 april 2015, Atelier il Sole in Cantina, Groningen

Atelier il Sole in Cantina, een souterrain in de Groninger binnenstad, is al jaren een ontmoetingsplek voor internationale jonge muzikanten en muziekliefhebbers. Zaterdagnacht stond het Servisch/Nederlandse kwintet Serpiente Emplumada er. Pure improvisatiemuziek maken de mannen van tenorsaxofonist Vojislav Savanov en toetsenspeler Aca Dejcic.

Wanneer de lavalamp op de box in actie komt, is het tijd de lichten te dempen en zet Dejcic op de blokfluit een deuntje in. Het is zo fragiel als het eerste lentebriesje. Weldra voegen de andere muzikanten zich bij hem, eveneens op blokfluit (gitarist Jorrit Westerhof op neusfluit) en vormen zo een abstract geluidsweefsel. Die neiging tot abstractie is kenmerkend voor de aanpak. Structuren (verdichtingen en verdunningen, dynamische variatie) ontstaan spelenderwijs, letterlijk. Zo ontvouwt zich een soort onvoorspelbare suite. Nu en dan gooide de keyboardspeler er vanaf zijn tablet teksten door die dadaïstische gedichten van Tristan Tzara of Kurt Schwitters hadden kunnen zijn. 'Sforza prut prut', noteerde ik en 'Kija kret kret kret'.

En zo voltrok zich een ritueel dat zich over ruim zeventig minuten uitstrekte – ik bedoel, er zijn Paasmissen die gebruikersvriendelijker uitpakken. Soms, als dat zo uitkwam, zette bassist Marko Curcic er een funky riffje onder, even later bepaalde hij zich tot een hypnotiserende puls van één noot. Drummer Aleksandar Skoric kon zich met zijn vegertjes heel bescheiden en dienstbaar opstellen, maar op andere momenten leek hij ketels en bekkens met geweld door de zeventiende eeuwse tegelvloer te willen stompen. Dan werd hij weer een beestmens. Toch opmerkelijk, hoe je met slechts vier ledematen vijf of zes ritmen simultaan kunt spelen.

Savanov bleef overwegend het oog in de orkaan; Westerhof imponeerde als improvisator het meest. Hij kan tekeergaan als een Jimmy Raney op benzedrine. Met zijn verbeeldingskracht en zijn vermogen als een filmmonteur van scènes te wisselen was hij de primus inter pares.

Merkwaardig, hoe ook extreme impro in deze eeuwenoude omgeving iets tijdloos krijgt. Ik zag dat er een nieuw plakbandje om een stroomkabel zat. Maar ik kan me ook vergissen.

Labels:

(Eddy Determeyer, 10.4.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.