Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Van rising star tot nieuwe gitaarheld
Nir Felder Quartet, vrijdag 3 april 2015, Paradox, Tilburg

'The Next Big Jazz Gitarist' heeft dankzij deze typering van de National Public Radio voor zijn debuutplaat 'Golden Age' onbedoeld een molensteen om zijn nek gekregen. Voeg hieraan toe het rijtje illustere jazzmuzikanten waarmee de gitarist heeft samengewerkt (zoals Greg Osby, Meshell N'Degeocello, Jack DeJohnette en Esperanza Spalding) en het verwachtingspatroon wordt torenhoog. 'Golden Age' dateert uit 2014 en bijgestaan door pianist Aaron Parks, bassist Matt Penman en drummer Nate Smith baant Nir Felder zich een weg door zijn zelfgeschreven composities. Het exploreren van het westerse gouden tijdperk van voor de crisis vormt het leitmotief. De instrumentele composities worden op de plaat gecombineerd met spoken-word samples van politieke en sociale leiders, waaronder Richard Nixon, Malcolm X en Hillary Clinton. Zij staan voor de thematische context van het album. Bij het optreden in Paradox fungeert het album als inspiratiebron maar blijft het spoken-word achterwege.

In een waar spektakelstuk tovert Nir Felder twee verschillende sets uit de hoge hoed. In beide sets komen zowel nieuwe stukken als stukken van 'Golden Age' langs. Zonder afbreuk te doen aan zijn stijl staan in het deel vóór de pauze met name de lyrische, kwikzilverachtige gitaarimprovisaties centraal. Verpletterend in al zijn eenvoud is het hoog energetische, ritmische spel in het tweede part leidend. Waarbij de interactie met de jonge drummer Ross Pederson tot grote hoogte reikt.

Het openingsnummer 'Memorial' grijpt je bij de eerste noten al direct bij de keel. Het snelle, afwisselende thema is al even verfijnd als pakkend. Geleidelijk aan wordt duidelijk dat de 32-jarige gitarist, meesterlijk in zijn catchy composities, veel nadruk legt op de direct en latent aanwezige melodie en harmonie. In het daaropvolgende 'Bandits' worden momenten van rust en tere schoonheid afgewisseld met kolkende gitaarerupties. De variatie tussen de vloeiende solo's en het warm maar venijnig akkoordengebruik is duizelingwekkend doeltreffend. De elektronische sample bij 'Big Swim' lijkt op het eerste oog kitscherig, maar de compositie wordt allengs macaber en zwaarwichtig. Het contrast met de aansluitende ballade is aanzienlijk. Smooth en gelardeerd met elementen uit americana. Het slotstuk voor de pauze, 'Earnest/Pretector', vormt het gitaristisch hoogtepunt van de avond. De zwierige, melodische verbuigingen, fantasierijke twinkelingen en bizarre tuimelingen in de gitaarsolo's zijn van een verbijsterende schoonheid.

Na de break tapt het kwartet stilistisch verrassend uit een ander vat. Ook nu creëert de gitarist een uitgebalanceerd palet aan klankkleuren, maar wordt de muziek meer rock-georiënteerd. De solo's zijn kortstondig maar heftig, de groepsdynamiek prevaleert en het gevoel voor ritme is dominant. Dit vergroot het dramatische en dreigende karakter in de muziek, ook door de aanwezige dissonante accenten, de aangebrachte vertraging en het bij vlagen spaarzame gitaarspel. Illustratief is het afsluitende 'Lights', waarin de bedrieglijke eenvoudige riff aanspoort tot gespierde indierock, verweven met country-invloeden.

Bezield van het gitaarspel koopt Nir Felder op 13-jarige leeftijd voor 250 dollar een Mexicaanse Fender Stratocaster en voorziet deze van zware snaren. Dit in navolging van zijn eerste inspiratiebron, Stevie Ray Vaughan. Nog steeds bespeelt hij dit instrument als een verlenging van zijn gedachtengoed. Felder is inmiddels geëvolueerd en getuigt met een magistraal optreden in Paradox met rasse schreden toe te treden tot de gilde van de jazzgitaristen.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 7.4.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.