Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
De kunst van improviseren
Tashi Dorji & Akira Sakata/Giovanni Di Domenico/C. Spencer Yeh/Laurens Smet/Louis Evrard, zondag 11 oktober 2015, Oorstof, De Studio, Antwerpen

Het is een bijzonder muzikaal landschap waar gitarist Tashi Dorji ons in binnenloodst. In de metalige aanslag klinkt de muziek van Bhutan, waar Dorji vandaan komt, en de omringende landen door. Met behulp van effectpedalen, maar ook door het bespelen van de snaren dicht bij de brug, krijgt het geluid een klank die wel wat weg heeft van een citer of van een pipa, een ander snaarinstrument dat veel in China wordt gebruikt. Maar het gitaarspel van Dorji valt vooral op door de complexe ritmische structuren die hij weet te bouwen. Zeer verstild beginnend, met enkele voorzichtige aanslagen, bouwt hij geleidelijk verder. En wat begint als ritselen eindigt als een niet te stuiten maalstroom, op zulke momenten is het ook net of er een heel ensemble op het podium zit in plaats van één man. En het knappe is dat hij de gehele structuur ook weer even geleidelijk weet af te bouwen, tot er alleen maar geritsel overblijft. Op andere momenten klinken, in deze volledig geïmproviseerde set, de noten weer zoekend en verkennend en worden subtiele klankvibraties afgewisseld met regelrechte explosies, alsof de versterker in één keer wordt opengedraaid en direct weer dicht.

Het gelegenheidskwintet rondom de Japanse rietblazer Akira Sakata houdt niet van dralen en zet direct vol in. Van 0 naar 100 in een fractie van een seconde. Sakata blaast, tussen al het geweld van de begeleiding door, een loepzuivere en kristalheldere solo op zijn altsax. En hoe ongecoördineerd de begeleiding ook mag overkomen, Sakata is hier één en al harmonie. Pianist Giovanni Di Domenico, die reeds vaker met Sakata heeft gewerkt, getuige ook cd's als 'Iruman', laat zichzelf overtuigend horen in een triopassage, waarin hij optrekt met bassist Laurens Smet en drummer Louis Evrard. Di Domenico rijgt de noten in bijzonder snel tempo aan elkaar. Woest beukend op de piano laat hij horen naast een even muzikaal als fysiek pianist te zijn. Nu gooien Smet en Evrard ook wel lekker veel hout op het vuur, dus komt dat nu ook weer niet geheel uit de lucht vallen.

Sakata blijkt ook een stemkunstenaar te zijn. Staand achter de microfoon produceert hij diepe keelklanken, hij bromt en gromt, terwijl Di Domenico de piano van binnen bespeelt en Evrard met zachte roffels het geheel spaarzaam ondersteunt. Maar zo onschuldig als het begint, zo hectisch, bijna dreigend wordt het uiteindelijk als Sakata zijn stembanden danig op de proef stelt en de begeleiding weer eens klinkt als een orkaan, oftewel windkracht 12.

En wat kleurt het weerbarstige en energieke vioolspel van C. Spencer Yeh goed bij het pianospel van Di Domenico. En dan op de achtergrond het pompende basspel van Smet, het kan gewoon niet op. En dan moet het hoogtepunt nog komen: de zinderende altsaxsolo van Sakata aan het einde van de set. Aangevuurd door een wederom kokend ensemble stoot hij op weergaloze wijze zijn hoge noten uit in een lange kolkende reeks. Uitzinnig, meeslepend en letterlijk adembenemend. Waar haalt deze vijfenzeventigjarige man de energie vandaan?!

Klik hier voor foto's van dit concert door Hans van der Linden.

Labels:

(Ben Taffijn, 22.10.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.