Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Met ingehouden kracht
Oliver Lake Trio Generations, zaterdag 17 oktober 2015, De Singer, Rijkevorsel

De Amerikaanse altsaxofonist Oliver Lake is binnen de jazz natuurlijk al lang geen onbekende meer. Als een van de oprichters van het World Saxophone Quartet, met Julius Hemphill, Hamiet Bluiett en David Murray, heeft hij wereldwijd meer dan twintig jaar bijgedragen aan de ontwikkeling van de jazz middels dit unieke ensemble. Hij leidt ook al jaren het Trio 3, met bassist Reggie Workman en drummer Andrew Cyrille. Tevens is Lake actief als arrangeur voor grote pop- en rocksterren als Björk (het album 'Debut'), Lou Reed ('NYC Man') en Meshell Ndegeocello. En nu was hij dus in De Singer met Trio Generations, bestaande uit bassist Joe Fonda, pianist Michael Jefry Stevens en drummer Emil Gross in een concert deels bestaande uit composities en deels uit improvisaties.

'La Dirge De La Flever' van Stevens is een ballade, voorzien van een flinke scheut blues. Stevens speelt een delicate, slepende pianopartij, waarbij de noten met veel gevoel aan elkaar worden geregen en waarin de weemoed op ieder moment aanwezig is. Spel ook, waar Fonda's ritmische en tegelijkertijd beheerste en nauwkeurige baswerk naadloos bij aansluit. En als Lake begint te blazen, valt vooral zijn frasering op. Weloverwogen en gedoseerd laat hij zijn noten gaan. Geen één te veel en geen één te weinig. Bij hem geen scheurende solo's. Niet dat het niet knettert, integendeel, maar het blijft toch altijd ook ingetogen. In het grandioos swingende 'Rollin’', een compositie van Lake, creëren Fonda en Gross en bijzonder strakke beat, waarop Stevens zijn boeiende, melodieuze patronen ten beste geeft.

In Fonda's 'Me Without Bella' geeft de bassist een ronduit meeslepende solo, waarbij hij volledig opgaat in zijn spel en een snel repeterend minimalistisch aandoend patroon afwisselt met ruwe en sterk vibrerende grepen, die hij zangerig laat resoneren. En ook hier valt Lake weer op door zijn exacte en nauwkeurige spel en doseert hij zijn noten evenzeer als zijn stiltes. In het fragiele 'Snapshot' valt het prachtige samenspel, wat de gehele avond reeds aanwezig is, nog eens extra op. De groove die het kwartet hier neerzet voelt als een warm bad en de solo die Lake hier blaast - ingetogen, gevoelig en lyrisch - maakt het geheel op grootste wijze af.

Foto's: Guy Van de Poel

Labels:

(Ben Taffijn, 1.11.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.