Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Sfeervol doch stormachtig
Eivind Aarset Sonic Codex Orchestra, vrijdag 23 oktober 2015, Paradox, Tilburg

Het is sferische jazz waar Eivind Aarset en zijn Orchestra voor tekenen. Zijn door gitaar en elektronica voortgebrachte soundscapes in 'Rask' worden sober vermengd met het geluid van allerhande koperen belletjes door één van de twee slagwerkers: Erland Dahlen. In het geval van dit gezelschap betekent sferisch echter allerminst ook rustig. Met twee slagwerkers, een elektrische basgitaar en een elektrische slaggitaar is dat natuurlijk ook niet zo verwonderlijk. Halverwege 'Rask' doen de rockinvloeden zich dan ook gelden en laat Aarset zijn gitaar vervaarlijk janken op de donderkracht van de twee drummers - naast Dahlen is dat Wetle Holten - en de pompende bastonen van Audun Erlien. Als de storm van 'Rask' gaat liggen en het gezelschap 'Sakte' inzet, waan je je op een ijsvlakte terwijl een koude poolwind je van je sokken blaast. De kale drumslagen, het echoënde gitaarspel. Het klinkt allemaal al te desolaat.

Gaandeweg het concert blijkt het recept van dit bijzondere kwartet. Sferische, soms desolate momenten, waar de Noorse afkomst van Aarset duidelijk in doorklinkt, worden afgewisseld met stormachtige passages waar menig psychedelische rockliefhebber zijn vingers bij aflikt. Duister, levensgevaarlijk, maar zeer opwindend. Daarnaast is de muziek regelmatig zeer ritmisch, maar dan niet op een dansbare manier, maar slepender en in een cadans. Een cadans die je in een trance brengt. De muziek is daarbij zeker beïnvloed door de psychedelische rock van de jaren 70.

De bassolo waarmee Erlien 'Homage To Green' opent, aan het begin van de tweede set, klinkt ritmisch, maar met een ongenaakbare kant, wat eveneens geldt voor het vervolg als de rest van het kwartet aanhaakt en hier kiest voor een slepende blues. Het begin van 'Through Clogged Street' kan uitstekend dienen als soundtrack voor een Scandinavische krimi, die tegenwoordig zo populair zijn. De donkere bastonen, Aarsets mistflarden en het duistere slagwerk doen je huiveren. Verderop in het nummer laat Aarset met een bescheiden solo iets meer van zichzelf horen als solist. Want dat is een ander kenmerk van dit kwartet: Aarset stelt zich hier duidelijk op in dienst van het groepsgeluid en soleert, overigens net als de andere leden, nagenoeg niet. Wat dat betreft is de muziek van het Eivind Aarset Sonic Codex Orchestra wellicht beter te omschrijven als 'pop' dan als 'jazz'.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Ben Taffijn, 5.11.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.