Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert / Jazzradio
Muziek op het scherpst van de snede

Han Bennink/Peter Brötzmann, Heather Leigh/Peter Brötzmann, Dave Burrell, vrijdag 23 september 2016, Bimhuis, Amsterdam

Peter Brötzmann behoort natuurlijk zonder enige twijfel tot de belangrijkste Europese saxofonisten van de laatste decennia, zeker als in ogenschouw wordt genomen dat hij een van de grondleggers is van de vrije improvisatie in Duitsland en hiermee mede de unieke eigen stem van de Europese vrije improvisatie heeft vormgegeven. Hetzelfde geldt overigens voor onze eigen Han Bennink, die met Misha Mengelberg en Willem Breuker hetzelfde in Nederland deed. De eerste set van dit uit twee duo-optredens bestaande concert, waarbij we ze samen op het podium zien staan, geeft dan ook al snel het gevoel van een reünie. Uit alles blijkt dat de twee heren een lange geschiedenis delen en elkaars idioom volledig annvoelen. Brötzmann voelt zich dan ook prima thuis bij Benninks stijl van drummen, waarin hij ritmische en swingende patronen vermengt met een meer stroeve, ruwe, maar ook speelse kant. Brötzmann, wiens spel zich kenmerkt door een niet aflatende energie en die, of het nu gaat om uptempo of rustige stukken, altijd een zekere rauwheid houdt in zijn techniek. Getergd, doorleefd, melancholisch: het zijn termen die bij hem passen. Dat Brötzmann afkomstig is uit Wuppertal, het Ruhrgebied van staal en kolen, kleeft onlosmakelijk aan zijn kunstenaarschap en tekent zijn spel en zijn beeldend werk, dat dezer dagen in het Bimhuis eveneens te bezichtigen is.

Het tweede duo-optreden verzorgt Brötzmann met de uit Schotland afkomstige Heather Leigh. Leigh bespeelt een instrument dat we zelden tegenkomen in de jazz en al helemaal niet in het soort jazz dat Brötzmann speelt: de pedal steel. Dat Leigh een achtergrond in de folk heeft, mag dan ook niet verbazen. Het instrument met zijn zangerige klank past over het algemeen prima bij die stijl van muziek. Dat het instrument echter ook prima past in de rauwe vrije improvisatie van Brötzmann, bewijst Leigh in dit optreden. Van zoetgevooisd is hier nauwelijks sprake, integendeel; de muziek heeft regelmatig meer weg van Sonic Youth dan van folk. Opvallend in dit optreden is dan ook hoe goed de sferische klanken van de pedal steel kleuren bij Brötzmanns heftige spel op tenorsax en klarinet.

En dan volgt het solo-optreden van een andere belangwekkende jazzmusicus, Dave Burrell, in het café. Burrell kennen we onder andere van zijn werk met Archie Shepp en Pharoah Sanders. Nu is hij in Amsterdam voor het concert een dag later met Ab Baars en Ig Henneman ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van het WIG-label. Burrell heeft een krachtige, zeer fysieke wijze van spelen en weet op energieke wijze het traditionele jazzrepertoire te verbinden met eigenzinnige improvisaties. Met name in de uptempo stukken is zijn spel onnavolgbaar. Beukend met zijn linkerhand, waarbij hij zijn vingers letterlijk over de toetsen laat rollen, creëert hij een storm van noten, een muur van resonerend geluid. In een tweetal nummers met Baars en Henneman krijgen we tot slot een appetizer van het concert dat ons zaterdag wacht.

Concertfoto's: Harald Balke

De twee duoconcerten plus interviews met Han Bennink en Peter Brötzmann zijn terug te horen via Bimhuis Radio:

Labels: ,

(Ben Taffijn, 30.9.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.