Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Muzikale zoektocht met magistraal einde

Joost Lijbaart's Batik, vrijdag 14 april 2017, Paradox, Tilburg

Vlak voor aanvang van het optreden neemt Joost Lijbaart het woord. Vanwege fysieke problemen met zijn arm geeft de leider en drummer van Batik aan verstek te moeten laten gaan. Vervolgens maakt Lijbaart melding van het feit dat hij ooit in de jaren tachtig aanwezig is geweest bij een concert van Nat Adderley, waarbij de trompettist geen noot heeft gespeeld vanwege een scheurtje in zijn lip. Ook wordt in herinnering geroepen dat Misha Mengelberg, vanwege vergeetachtigheid, een optreden van het ICP orkest heeft gemist. "Maar zo dramatisch zal het vanavond niet worden," voegt Lijbaart eraan toe. Mark Schilders vervangt hem op de drumkit.

Het improviserend collectief Batik bestaat enkele jaren en vindt zijn oorsprong in een duo dat Joost Lijbaart en Wolfert Brederode in 2005 zijn gestart. Samensmelting en creatie van nieuwe klanken zijn de drijfveren van deze groep. In de eerste jaren wordt dit gezelschap gevormd door gerenommeerde musici uit de Nederlandse jazz- en improvisatiewereld. Naast Lijbaart en Brederode maakten gitarist Ed Verhoeff en basgitarist Mark Haanstra deel uit van Batik. De laatste twee hebben inmiddels plaatsgemaakt voor Bram Stadhouders en Sean Fasciani.

Door personele mutaties blijft deze avond van het oorspronkelijke Batik alleen Wolfert Brederode over. Het blijft gissen wat het wegvallen van Lijbaart voor het groepsgeluid betekent. Feit blijft dat de zoektocht naar de juiste muzikale balans in het eerste deel van het optreden evident aanwezig is. Het sprookjesachtige 'Empty Room' en de percussieve en milde funk van 'Dharma', afkomstig van de plaat 'Headland', worden vakbekwaam en afgemeten uitgevoerd. Brederode weet de messen al voor de pauze te slijpen. 'Headlands', waarin het meanderende pianospel wordt overgoten met een lichte countrysound, en het verstilde 'Glow', dat een weids en sferisch einde kent, getuigen al van meer zeggingskracht.

In de tweede set wordt de vrijheid gevonden. Bepalend hiervoor is de rol van Brederode. Niet alleen door zijn latente leiderschap, maar vooral door zijn creative, oogstrelende spel op de vleugel, wordt het totale groepsgeluid naar een hoger muzikaal niveau gebracht. De staccato basklanken vergezellen de lyrische pianoklanken in 'Arch' en de macabere sfeer die gaandeweg ontstaat zorgt voor een bepalende verteltrant. In 'Menado' zorgt de verwevenheid van gitaar en piano voor een hypnotiserende sfeer. Ook met deze track wordt de rekbaarheid van de muziek aangetoond. De muzikale opvattingen van Steve Reich worden minimalistisch opgevoerd en de compositie wordt op bedwelmende wijze tot een rigoureus einde gebracht. 'Neon' prikkelt direct door Brederode's omzichtige touches, waar, na een onmetelijke solo van Brederode, de muziek weer genadeloos inkrimpt.

Slechts één nieuwe compositie 'Swallow' ziet het daglicht. Maar het is er eentje om in te lijsten. Wispelturigheid, deining en snelheid vormen de sleutels tot een verhalende duikvlucht. Kortom: de waarde van een muzikale zoektocht kan tot een magistraal einde leiden!

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 25.4.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.