Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Eugène Flören - 'Teir' (eigen beheer, 2012)


De muziek van de Nijmeegse multi-instrumentalist Eugène Flören (drums, piano, marimba) doet een flink beroep op de luisteraar. Oppervlakkig consumeren is bij hem niet aan de orde. Wie zijn laatste solo-cd 'Teir' opzet, krijgt trouwens al snel behoefte zich met de muziek af te zonderen en de luidsprekers op een fors volume hun werk te laten doen. Dat kan zonder problemen, want de opnamekwaliteit is werkelijk fenomenaal.

Wat we op dit 12 minuten durende mini-album horen, is niet minder dan een poging de essentie van klank en ritme te laten versmelten. In 'Teir 2' bouwt Flören met geplaatste tikken tegen de bekkens langzaam, maar consequent versnellend een ritmisch figuur in 15/8 op. De accenten zorgen voor een metrisch patroon dat de luisteraar enige tijd houvast biedt, dat echter stelselmatig wordt ondergraven door scherpe accenten op snaredrum, bassdrum en hihat. Gaandeweg blijken ook die accenten weer een samenhangend patroon te vormen, waardoor het metrum van het bekken weer naar de achtergrond verdwijnt. Het is fascinerend om te proberen deze schijnbaar onafhankelijk van elkaar bestaande structuren te ontsleutelen. Maar zoals gezegd: het vergt enige toewijding van de luisteraar. Die komt er overigens al snel achter dat het polyritmische bouwwerk maar één zijde van de medaille is. De andere kant is het klankbeeld dat Flören met net zo veel fanatisme naar zijn hand zet. Ook al hoor je maar een eenvoudig drumstel, het spectrum aan pure klanken, natuurlijke boventonen en sonore ruis heeft een bijna symfonische impact, zonder dat hiervoor naar elektronische manipulatie wordt gegrepen.

De vier stukken op 'Teir' (de Bretonse aanduiding van het getal drie) borduren voort op de ritmische figuur van een gelijknamig stuk, dat uitgebracht is op Flörens titelloze cd uit 2011. In 'Teir 3' is de marimba het hoofdinstrument en krijgt datzelfde ritme in een bezwerend tempo een duister karakter, hetgeen nog wordt versterkt door korte, ongemeen felle passages op het drumstel. Effectvol is het nagalmen van de snare in de soms lange 'stiltes'. De cd eindigt met een pianostuk, waarin Flören een ijle melodie van vier opklimmende tonen steeds weer opnieuw ontleedt door op iedere derde noot een accent te plaatsen. Hoewel je na het wegsterven van de laatste klanken een sterke behoefte naar meer ervaart, begrijp je ook waarom Flören hier halt houdt: veel langer kan de concentratieboog niet gespannen zijn.

Het is bepaald niet de weg van de minste weerstand die de vijftiger Flören gaat. In het verleden dook hij op in de ensembles van Loek Dikker en Bo van de Graaf en speelde hij – zeker in de jaren tachtig - een belangrijke rol in de Nijmeegse moderne jazzscene. Maar via zijn solowerk en ad-hoc-projecten (met onder meer accordeonist Gerie Daanen en de drummers Fred en Martin van Duynhoven) treedt hij af en toe op een overtuigende manier uit de schaduw.

Meer horen?
Klik
hier om 'Teir 6' te beluisteren.

Labels:

(Unknown, 11.10.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.