Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Charlie Mingus - 'The Quintessence' (Frémeaux & Associés, 2013)

Opname: 1947-1960

De Mingus-fan zal het merendeel van dit overzicht wel in huis hebben; voor de novice is 'The Quintessence' inderdaad essentieel. De ondertitel, New York-Los Angeles 1947-1960, is raadselachtig. Het zou om te beginnen omgekeerd moeten zijn: Charles Mingus trok in 1951 met het trio van vibrafonist Red Norvo naar NYC, dat vervolgens zijn woonplaats zou blijven. Deze dubbelaar bevat vervolgens geen opnamen van Mingus' WestCoast-orkesten, een ernstige omissie in het licht van diens latere ontwikkeling. 'Mingus Fingers', een atypische dissonante compositie die hij voor het orkest van vibrafonist Lionel Hampton schreef, is inderdaad in LA opgenomen. Oorspronkelijk (1940-41) werd dat orkest in Los Angeles geformeerd, zeker, maar in 1947 zaten er zeker zoveel muzikanten uit New York, Detroit en andere plaatsen bij, zodat er niet langer sprake was van een Westcoast-bigband.

De ontwikkeling van Mingus is opmerkelijk; in zijn vroege New Yorkse opnamen neigt de bassist/componist naar Europees georiënteerde vormen, later kwamen er meer gospelinvloeden in zijn werk. Een titel als 'Better Git It In Your Soul' laat aan duidelijkheid weinig te wensen over. Je zou kunnen zeggen dat hij met 'Pithecathropus Erectus' (1956) zijn vorm gevonden heeft. Tenorsaxofonist J.R. Montrose, met zijn harde en bittere geluid, lijkt de ideale sparringpartner voor de leider. Later, in 1959-63, is Booker Erwin zijn vaste tenorist en die past misschien nog wel beter in het plaatje – hij heeft een soort bluesy moan, die hem tegelijkertijd masculien en kwetsbaar maakt.

Emotie lijkt inderdaad de stuwende en sturende kracht in het oeuvre van Mingus. Hij speelt altijd alsof zijn leven ervan afhangt – wat in zekere zin ongetwijfeld waar is. Een soort hyperactieve vulkaan is hij. Soms schreeuwt hij het uit en dan wordt die vocale bijdrage, een soort van urgentieverklaring, onderdeel van het orkest. Want hij dacht altijd orkestraal, ook in zijn kwintetopnamen hoor je dat. De komst van drummer Dannie Richmond, in 1956, is in dit verband significant; als geen ander beheerste hij de kunst, volgens de lijnen van het arrangement te denken en te spelen. Die emotie en de combinatie van strakke discipline en totale vrijheid definiëren het werk van Charles Mingus.

Labels:

(Eddy Determeyer, 8.11.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.