Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Nueva Manteca - 'Live 25 Years' (JWA Jazz, 2013)

Opname: 1994/2013

Nueva Manteca bevond zich midden-jaren negentig aan de top. Niet slechts in de topperiode van zijn bestaan, maar ook, dankzij de onorthodoxe arrangementen van pianist en leider Jan Laurens Hartong, in de voorhoede van de internationale latin-scene.

Dat kun je weer eens vaststellen aan de hand van deze dubbel-cd, die een recent concert bevat plus een terugblik naar 1994. De twee scheurijzers Jarmo Hoogendijk en Toon de Gouw vormden destijds wat Duke Ellington de 'pep section' van Manteca zou hebben genoemd. In 'En Cualquier Clave' horen we ze elkaar chasen. Misschien gingen ze niet zo extreem tekeer als in een echte Cubaanse band gebruikelijk was, maar live was het duo altijd een belevenis. Live klonk 'It Ain’t Necessarily So' ook levendiger dan in de studio en 'Seven Steps To Heaven' werd lekker pittig vertolkt, waarbij achter de tel getimed werd.

Inmiddels zijn de trompetten vervangen door trombone, gitaar en orgel. Dat levert vanzelfsprekend een totaal ander klankbeeld op. Gitarist Ed Verhoeff drukt thans zijn stempel op het gebodene. De associatie met Carlos Santana beperkt zich niet tot diens composities, die de helft van het in januari 2013 in het Amsterdamse Bimhuis gespeelde repertoire uitmaken. Met zijn cleane, soms lichtelijk geëxalteerde soli schuift Verhoeff het rockelement binnen. Maar het blijft intussen wel Nueva Manteca, of, juister gesteld, Jan Laurens Hartong. Al was hij begin dit jaar niet lijfelijk in het Bimhuis aanwezig – wegens ziekte werd hij vervangen door Carlos Matos – je hoort zijn hand in de arrangementen. 'Oye Com Va' van timbalero Tito Puente kan, als je het een keer te vaak hoort, op je zenuwen gaan werken, maar Hartong heeft er een fris jakje voor in elkaar gestikt. Inderdaad, zoals hij het in de liner notes stelt: "Arranging becomes composing." Zo kun je kennelijk overal latin van maken. Want wie had gedacht dat Rod Argents 'She’s Not There' nog eens op deze wijze zou terugkeren?

Het saxofoonspel van Ben van den Dungen moet nog genoemd worden. Met slagwerker Lucas van Merwijk en de leider vormt Van den Dungen sinds mensenheugenis de harde kern van de groep. Zijn geluid op de tenor is in de loop der tijd alleen maar dieper geworden, terwijl zijn sopraansax gelukkig niet lijdt aan het schriele gepiep waar veel collega's mee behept zijn. Maar vlak ook de trombone van Ilja Reijngoud niet uit. In 'Samba Pa Ti' klinkt zijn instrument zo smeuïg, zo wollig als een hoorn.

Meer horen?
Klik
hier om dit album te beluisteren.

Labels:

(Eddy Determeyer, 4.12.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.