Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Charlie Parker – 'Intégrale Charlie Parker Vol. 8: Laura' (Frémeaux & Associés, 2014)

Opname: maart-september 1950

De opzet van de Intégrale-series van het Franse Frémeaux zal inmiddels bekend zijn. Van prominente artiesten als trompettist-zanger Louis Armstrong en saxofonist Charlie Parker wordt domweg alles gerestaureerd en in 3-cd boxjes uitgebracht. Dus zowel studio-opnamen als radiouitzendingen en concertregistraties, voor zover het geluid enigszins acceptabel is.

Met 'Laura' van Parker, het achtste album, zijn we in het midden van 1950 aangeland. In november 1949 had de altist zijn fameuze 'The Great Charlie Parker With Strings'-album opgenomen en het jaar daarop ging hij met een strijkerssectie op tournee. Althans, hij speelde daar waar men bereid was de pittige prijs te betalen voor de extra hobo, vijf strijkers en harp. Op dit album zijn studio-opnamen bijeengebracht, plus live registraties, vastgelegd in het Apollo Theatre en Carnegie Hall.

Er is al veel geschreven over het concept. Het is waar dat de arrangementen van Joe Lippman en Jimmy Carroll braaf zijn – waardoor de alt van Bird schittert als een juweel in een fabriekssetting. In Wallace McManus had hij een uitgesproken woeste harpist tot zijn beschikking. Maar stel je voor dat George Handy of Robert Graettinger voor de bewerkingen waren gevraagd!

In de liveopnamen, met name die uit Carnegie Hall, lijken de publieksreacties Parker te stimuleren. Doch tegen orkestleider Duke Ellington had Parker al geklaagd dat het project hem tegen begon te staan – te saai. In de New Yorkse club Birdland, waar hij samen met vocaliste Dinah Washington geboekt stond en waar het 24/7 feest was met ongelimiteerd whisky en reefers, kwam het tot een uitbarsting. Parker ontsloeg zijn strijkers op staande voet.

Het aardige van de Frémeaux-series is dat er altijd weer relatief onbekende liveopnamen bijzitten. Althans, de nummers met Afro-Cuban pionier Machito, vastgelegd in mei 1950 in de Renaissance Ballroom, kende ik nog niet. De orkestleider wordt opgevoerd als componist van het nummer 'Mambo Fortunado', maar ik hoor hier ook sporen van trompettist Mario Bauzá, diens muzikaal leider en arrangeur.

Ook deels 'nieuw' zijn de achttien tracks die in juni-juli in het New Yorkse Café Society zijn opgenomen. Het publiek is rumoerig – heeft het vermoedelijk te druk met het smeden van complotten om het kantoor van de FBI op te blazen of zo. Doet me denken aan de keren dat de Groninger Partij van de Arbeid na haar wekelijkse vergaderingen in het naburige Muziekkafee Lenting kwam doorzakken. Of die John Coltrane wat zachter kon? Nee, natuurlijk niet! Dit is muziek van en voor het proletariaat! Waarop 'Expressions' een klikje harder werd gezet. Het applaus in 'The Wrong Place For The Right People' is gereserveerd of non-existent. Nochtans speelt Parker superbe. Opmerkelijk zijn de medleys en de lengte van de stukken, tot zeventien minuten.

Bekender zijn de tracks die Parker in juni voor producer Norman Granz vastlegde. Met een supergroep: Dizzy Gillespie, Thelonious Monk, Curley Russell en Buddy Rich. Een all star-bezetting if there ever was one. Fantastisch, hoe Monk meteen al in de intro's zijn geurvlag plant. Neem een whisky en een reefer, zou ik zeggen.

Labels:

(Eddy Determeyer, 16.11.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.