Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Ballister - 'Worse For The Wear' (Aerophonic, 2015)
Opname: 28 maart 2014

De leden van dit trio, Dave Rempis, Fred Lonberg-Holm en Paal Nilssen-Love, hebben intussen in de alternatieve jazzscene hun sporen ruimschoots verdiend. En terecht, zo wordt ook weer duidelijk na het beluisteren van deze schijf. De vijfde alweer in evenzoveel jaren. Dit album, live opgenomen in The Constellation in Chicago tijdens de voorjaarstour van het trio, is wederom zeer meeslepend.

Het is in het kort gezegd muziek die je bij de strot grijpt, door elkaar schudt, door de kamer sleurt en je vervolgens volledig daas in een hoek achterlaat. Altijd intens en overweldigend, regelmatig met een enorme drive, maar soms ook heel subtiel en gevoelig.

Slechts drie nummers telt het album, waarvan het eerste nummer, 'Fornax', het langste is met ruim eenentwintig minuten. Dit nummer start onnavolgbaar. Het eerste gevoel is: er is iets niet in orde met mijn stereo-installatie. Volledig overstuurde elektronica door Lonberg-Holm en Rempis die alles uit zijn altsax perst wat er maar uit te persen valt en dat in een moordend tempo. Dat gaat zo bijna zes minuten door, waarna Nillsen-Love een overrompelende drumsolo geeft in een Afrikaans aandoend ritme.

Wat volgt staat in schril contrast met het eerste deel van dit stuk: een duet tussen Rempis en Lonberg-Holm, waarbij beiden hun instrumenten laten zingen en krassen volgens de wetten van de rauwe schoonheid. Halverwege het nummer zit een solo van Rempis op tenorsax. Hier valt op wat een ongelofelijke klankenrijkdom hij op dit instrument weet te produceren. De diepe, rauwe keelklanken gaan door merg en been. Of hij lucht tekort komt, zo perst hij de noten uit zijn sax. Het doet bijna pijn, zo intens, zo rauw. Naar het einde toe laat Lonberg-Holm tot slot nog horen wat je allemaal met een cello kunt doen. Het giert, piept en knarst. Een ware kakofonie van onderaardse klanken.

In 'Vulpecula' gaat het er subtieler aan toe. Daar gaat het, vooral in het eerste stuk, meer om een klankexperiment met een grote rol voor de cello en de elektronica, bespeeld door Lonberg-Holm. Bijzonder in dit nummer is ook het duet tussen sax en slagwerk halverwege. De lange, ijle, trillende lijnen van Rempis en het rauwe cellowerk van Lonberg-Holm contrasteren hier goed met het slagwerk. Het roept een sinistere, beladen en gespannen sfeer op.

Meer horen?
Klik hier om te luisteren naar een track van dit album: 'Scutum'.

Labels:

(Ben Taffijn, 24.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.