Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Rob van Bavel Trio - 'Anniversary' (eigen beheer, 2014)

Opname: 16-18 september 2014

Het is 1984 als Rob van Bavel, Marc van Rooij en Hans van Oosterhout, nog studerend aan het conservatorium van Rotterdam, met elkaar een trio vormen onder de naam Rob van Bavel Trio. Ze worden snel bekende en gelauwerde musici en winnen diverse prijzen, waaronder de titel 'European Young Jazz Artists'.

En nu zijn we dertig jaar verder en zag vorig jaar na zeer lange tijd een nieuwe cd het licht met de toepasselijke titel 'Anniversary'. Met daarop een aantal eigen composities en een aantal standards, waaronder twee van Duke Ellington, één van Bill Evans en het overbekende 'How High The Moon' van Hamilton en Lewis.

En dan is natuurlijk altijd de vraag bij dit soort releases: voegt het ook nog wat toe? Of is in een eerder stadium eigenlijk alles al gezegd en ligt hier een overbodige schijf? Het antwoord is afhankelijk van wat je verwacht. Van Bavel is een pianist met eerbied voor de jazztraditie en binnen dat genre staat hij nog altijd op eenzame hoogte. Vernieuwing is aan hem niet besteed en dat vind je dan ook niet op deze plaat. Hier wordt op hoog niveau binnen de lijntjes gekleurd. En daar is op zich niets mis mee.

Neem die cover van 'How High The Moon'. Het trio kiest niet de gemakkelijke weg door het eenvoudigweg spelen van deze standard. Nee, het nummer wordt gecombineerd met 'Ornithology' van Charlie Parker, voorwaar geen voor de hand liggende combinatie. Bij Van Bavel, bassist Van Rooij en slagwerker Van Oosterhout levert deze combinatie een vlotte bewerking op, waarbij Van Bavel zijn virtuositeit op de piano goed kan laten horen. Soepel bewegen zijn handen over het klavier, een ware klankwaterval producerend. De ritmesectie levert eveneens krachtig spel, dat goed in evenwicht is met dat van Van Bavel. 'How High The Moon' komt pas binnenzeilen als we al over de helft zijn, in een paar goed getroffen citaten.

Ook Duke Ellingtons 'Don’t Get Around Much Anymore' kent zijn mooie momenten, bijvoorbeeld in het duet tussen piano en bas. Het stuk kent mooie loopjes en een goed gedoseerde swing. En hier is vooral goed te horen hoe perfect de timing van Van Bavel is. Iedere noot valt op zijn plaats. Hetzelfde geldt voor 'Mood Indigo', die andere klassieker van Ellington. Drum en bas zetten hier de toon, waar Van Bavels pianospel tegenaan leunt. Het levert een subtiele uitvoering op van deze standard en de heren laten horen de swing goed aan te voelen.

Ook de eigen composities worden met veel enthousiasme en schwung gespeeld, wat deze cd tot een aanrader maakt voor de meer traditioneel ingestelde jazzliefhebber die houdt van een potje goede swing.

Meer horen?
Klik hier om een compilatie/teaser van dit album te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 19.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.