Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Een ritueel vol opwindende klanken
Fire! Orchestra, vrijdag 3 juni, Oorstof, DE Studio, Antwerpen

En eindelijk is het dan zover. Het Fire! Orchestra, het superorkest van Mats Gustafsson dat hij oprichtte in 2013, treedt op in onze lage landen. Zeventien man/vrouw sterk blaast het orkest de grote zaal van DE Studio in Antwerpen volledig schoon. Maar voor het zover is en het laatste album 'Ritual' in zijn geheel wordt uitgevoerd, krijgen we eerst een paar opwarmers.

Per 'Texas' Johansson mag met zijn basklarinet het spits afbijten. In een zoekende, verkennende solo presenteert hij ons een staalkaart van geluiden die dit veelzijdige instrument kan produceren. Hij zoekt zeker het diepe laag, waar deze klarinet vermaard om is, maar laat het daar beslist niet bij. Het hoog komt aan bod in lange, onrust veroorzakende kreten en de ploppende geluiden doen nog het meest denken aan percussie. Al experimenterend verdicht zijn spel en creëert hij een zinderende maalstroom bestaande uit een eindeloze reeks repeterende noten. De set die Mette Rasmussen op altsax en Mads Forsby op drums vervolgens verzorgen is minder subtiel, maar juist energiek en melodisch. Het stuwende slagwerk van Forsby nodigt Rasmussen uit tot heftige en energieke capriolen op haar altsax. En dan die ongenaakbare groove, als een locomotief die langzaam op stoom komt. Dat ze ook fijnzinnig kan blazen, bewijst ze met haar stuk voor sax zonder mondstuk en kartonnen bekertje. Vreemde onwezenlijk ijle klanken worden ons deel.

Nate Wooley, die tijdens deze toer aan het orkest is toegevoegd, grossiert eveneens in onwezenlijke klanken en levert de meest experimentele bijdrage. Hij is trompettist en stemkunstenaar ineen en kruidt zijn noten met lispelen, valse lucht blazen en het uitstoten van onverstaanbare kreten tussen de frasen door. Het lijkt af en toe wel op een verstoorde radio wat we hier horen. Wooley kan er gelukkig geen genoeg van krijgen en trakteert ons uiteindelijk op een regelrechte geluidsstorm.

En dan na de pauze is daar 'Ritual'. Onlangs is het album reeds uitgebreid besproken, herhalen is niet nodig. Maar wat een show! Dit is muziek, hoe mooi ook op cd, die live zoveel meer biedt. Een ritmesectie van acht muzikanten, negen blazers, muzikaal geweld in optima forma. De pittige, rockachtige riffs waar Gustafsson zo goed in is en die verweven zitten in 'Ritual', klinken krachtig, overdonderend en brengen ons luisteraars in trance. Een deinende tribune is het gevolg. En de structuur van het album mag dan niet afwijken, de solo's doen dat wel en daar zitten ook nu weer pareltjes bij.

Eens te meer het bewijs van de fabelachtige prestatie van Gustaffson. Zo veel musici van wereldformaat bij elkaar brengen voor tot nu toe drie albums en de nodige tournees, ga er maar aanstaan. Zo horen we meestertrombonist Mats Aleklint, pas ook nog te zien in het Bimhuis bij Angles 9, in weer zo'n magisch lange trombonesolo, zangerig en melodieus, maar evengoed stuurs en explosief. En dan dat stuk voor diep laag aan het eind van 'Ritual, Part 4'. Gustafsson op bassax, Per Ake Holmlander op tuba en de eerder aan bod gekomen Johanssson op contrabasklarinet spelen een duister, grommend geheel van donkere kleuren. Alsof de aarde is opengebarsten. Fenomenaal is ook het duet van de twee slagwerkers, Forsby en Andreas Werliin, Gustafssons partner in Fire!. Forsby slaat de bekkens aan in een hypnotiserende klankgolf van hoge klanken, waar Werlliin een stroom lage klanken van de drums tegenoverzet. Een oorverdovend en overweldigend geheel.

Concertfoto's: Geert Vandepoele (Enola)

Labels:

(Ben Taffijn, 12.6.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.